Populaire berichten

dinsdag 28 februari 2017

Gedachten verschijnen niet in mij (Victor Hooftman)

Gedachten verschijnen niet in mij, want ik ben ook maar een gedachte, maar in de helderheid, waarin alles plaatsvindt. In het al. Tot nu toe dacht ik dat gedachten spontaan voorbij kwamen in mij. Maar zelfs dat is niet waar. De gedachte komt op. Ik kom op. Tegelijkertijd. In het totale Bewustzijn.

Kalender Maart (Douwe Tiemersma)

Maart

1

Wees je bewust van het vertouwen dat je al hebt. In de stoel, in de mensen bij je, in de kat.
Hier en nu. In dat vertrouwen zit oneindigheid.

Maart

2

Ontspanning betekent verruiming. Beperktheid betekent spanning.

Maart

3

Advaita is oneindige eenvoud.

Maart

4

Er blijken geen grenzen te zijn, geen scheidingen. Dus geen conflicten. En als er geen conflicten zijn, is er geen lijden..

Maart

5/6

Blijf helder. Eerst op lichaamsniveau, dan gevoelsmatig. Lichamelijk wordt alles ijler. Steeds meer een sfeer van lichamelijk Zelf zijn, en zo verder.

Maart

7

'Ik ben' is vrij en is oneindig.
Geen scheiding, geen conflicten.

Maart

8

Het begin van de schepping is 'ik ben'. Toewijding en overgave aan 'ik ben' is nodig. Een continue meditatie.

Maart

9

De meeste mensen weten het wel maar missen de toewijding.

Maart

10

Elk begin van een afleiding moet een waarschuwing betekenen om terug te keren naar het centrum van de meditatie. Zo wordt de meditatie continu en dan zal je zien waar dat naar toe gaat..

Maart

11

Loslaten dat is ontspannen. Hoe ver gaat die ontspanning?

Maart

12/13

In elke uitademing laat je je ontspannen. De uitademing loopt uit in de leegte.

Maart

14

Loslaten, dat is ontspannen. Hoe ver gaat die?

Maart

15

Je kan in de leegte
aanwezig zijn.

Maart

16

Wanneer de conflicten opgelost willen worden, moet de dualiteit verdwijnen.

Maart

17

Conflicten zijn allen op te
lossen in non-dualiteit.

Maart

18

In hoeverre vind je de Advaita benadering zo belangrijk dat het prioriteit krijgt? Boven andere ik belangen? Er zijn er maar enkelen.

Maart

19/20

Wees helder over je eigen situatie en je eigen motieven als je anderen wilt helpen. Als dat niet zo is moet je eens kijken hoe dat helpen de verkeerde richting uitgaat. Er moet geen 'ik wil' bij zijn.

Maart

21

Je kunt de omstandigheden nooit de schuld geven want het is echt een zaak van jezelf.

Maart

22

De grenzen van de dood
zijn niet absoluut.

Maart

23

Je kunt je bewust worden van de sfeer waar geen scheiding zijn. Daar is geen tijd waar je aan onderworpen bent. Dat is te herkennen.

Maart

24

Er is geen scheiding tussen jou en de anderen.
Er is non-dualiteit.

Maart

25

In het Zelf is geen tijd.

Maart

26/27

Je kunt je bewust worden van het zijn.

Maart

28

Als je meegaat in de wereld van scheidingen, kom je in de wereld van leed.

Maart

29

Op het niveau van ik gaat absolute vrijheid ten koste van anderen.

Maart

30

Als er een notie is van absolute vrijheid
is dat authentiek.

Maart

31

Het ik-Zelf sterft niet, alleen op het niveau van het ik gebeurt dat.

Op zoek ... (Victor Hooftman)

We gaan op zoek omdat we niet anders kunnen. Het heeft geen zin om niet op zoek te gaan. Kan je iets doen? Alleen als je het kan ...
De belangrijkste vraag is 'wie ben ik?' Of  'hoe zit het met mezelf'? Maar niet als mantra of psychologisch zelfonderzoek. Meer de aandacht gericht houden op binnen, kijken. Zijn in plaats van worden, accepteren in plaats van vechten. Zien dat ik er niet toe doe. Dan wordt alles lichter. Het ver-licht. Verlicht worden  kan niet, verlicht zijn wel.

maandag 27 februari 2017

Verkouden (Victor Hooftman)

Je verkoudheid verdragen is waarlijk een spirituele oefening. Maar er is een besef van de tijdelijkheid. Alles gaat voorbij. Continuïteit is een illusie. De zon gaat onder en de zon gaat op.

vrijdag 24 februari 2017

Een ontwaakte weet ... (Victor Hooftman)

Hoe een zoeker een verlichte van een niet verlichte moet onderscheiden ... maakt niet uit.
Maar wat een verlichte? Een gerealiseerde eigenlijk?

woensdag 22 februari 2017

De ene stralende werkelijkheid (Ivo Wantola)

Alles bestaat immers in de Ene stralende werkelijkheid
Alle tijd, het hele universum, bestaat binnen Dat

Er is maar een Werkelijkheid.
Zolang er een zelf is, bestaat er dualiteit, ik en jij, jij en de wereld
maar wezenlijk bestaat er geen dualiteit.

Er is enkel een Onnoembare Realiteit, voorbij gedachten en woorden, voorbij gevoelens, voorbij fysieke en astrale waarnemingen

Dat ben jij!

Maar enkel door identificatie met het onware zelf,
ervaar je dat niet bewust.
je gaat van golf naar golf, zonder het onderliggende bewust te worden, de hele oceaan.

Er zijn twee wegen tot Zelfrealisatie.

Richten op het Eeuwige, die altijd en overal is.
In dat licht moet al het tijdelijke naar boven komen, en dus ook
jouw meest wezenlijke identificatie van 'ik,ik'

In het aanzicht van het grenzeloze is het 'ik' de laatste druppel die oplost zodat het grenzeloze verdwijnt en enkel de werkelijkheid is.

Zolang we nog ideeen hebben en beelden over de werkelijkheid, kan zij niet volledig aan ons verschijnen.

En als zij dan verschijnt, komen we volledig naakt te staan in ons wezen, en in die eindeloze openheid, weet de druppel geen raad, zij wordt geleegd van zichzelf, en eindeloos vervuld.

Maar de andere weg
is naar binnen toe, zij gaat meteen naar de wortels van ons illusionaire zelf 'ik-ik'

Door de vraag: wie ben ik?
niet als een mantra, noch als een mentale herhaling, noch als een vraag om een conclusie uit te trekken

komt men bij het gevoel van 'ik-ik'

en het is de kunst om bij dat gevoel te blijven van 'ik-ik'

let wel, het is geen gevoel die je kunt beschouwen, want je bent het zelf namelijk

alles wat voor te stellen is, is een sluier, die je afhoudt van ware realisatie

als je in slaap valt, moet je de oefening gewoon blijven doen als je weer wakker wordt, eindeloos dag in dag uit

je gedachten hoeven niet weg, maar door de gerichtheid op 'ik-ik' verdwijnen uiteindelijk alle gedachten

telkens weer je aandacht gericht houden bij 'ik-ik'

het kan ook zijn dat je in een hele prettige ervaring komt, leeg, fijn, gedachteloos, openend, en sommige mogen hieruit concluderen dat dit het is wat men zoekt, maar dat is een valkuil

blijf doorgaan met de vraag: wie ben ik?
wie heeft deze ervaring

er opent zich iets in de diepten, iets eindeloos krachtig dat door alles heen breekt, grenzeloos, grenzeloos, grenzeloos, slijtend door al je voegen

maar ga door ga door

wie ben ik?

het enige dat je kunt doen, zover reikt je inspanning, is dat je bij 'ik-ik' blijft, wezenlijk, de rest doet het bestaan

de eindeloze ongrond is zelfs niet het einde van de reis

maar dan wanneer in de vloed van eindeloosheid
elk besef van zelf verdwenen is, dat is het einde

het is belangrijk voor wie wezenlijk vooruitgang wil maken op het pad
niet te lantefanteren en voorbarige conclusies te trekken

de vraag 'wie ben ik? is een wezenlijke poort naar het Al

wanneer men bij ik-ik blijft opent die poort

eindeloze genade
zal je dan ten deel vallen

en vrede en gelukzaligheid stromen vanzelf

<3

dinsdag 21 februari 2017

Stilte, dat ben ik. (Douwe Tiemersma)

Stilte ben ik
zonder vorm,
zonder tijd,
zonder conditie,
voorafgaand aan dit alles.

Stilte ben ik
elke vorm,
de voortgang van de tijd,
het innerlijk van de condities,
de oorsprong en ware aard van dit alles.

Stilte ben ik,
vrij en
alles, iedereen.
En dat: zonder woorden.
En dat: geldend voor iedereen.

*

Tekst - over begrijpen en zijn

Uit een gesprek met Douwe Tiemersma, 26 september 2010, Retraitedag Advaita Centrum Gouda.

Uitgaande van het gewone leven heeft het zelfzijn een grote diepte. Alle niveaus waar we het over gehad hebben, spelen een rol in het alledaagse leven. Mensen zijn zich echter van veel van die niveaus niet bewust en daarom definiëren ze hun leven, hun bestaan en de wereld op een beperkte en platte wijze. Maar natuurlijk zijn al die niveaus altijd aanwezig. Je bent daarin altijd al jezelf. En dat zelf is ook altijd al de oorsprong van alles.

Bekijk dit maar eens op het punt van het begrijpen. Als je in het alledaagse leven zegt ‘ik heb iets begrepen’, wat bedoel je dan? Dat betekent niet alleen dat je informatie hebt verwerkt, maar vooral dat je een zijnsbegrip hebt verworven van iets. Begrijpen is je iets "eigen" maken. Je ervaart dat iets van buiten komt, dat word je dan ”eigen” en dan zeg je ‘ik heb het begrepen’.
Begrijpen heeft dus te maken met je eigen zelfzijn en dat is niet op het niveau van de woorden. Begrijpen is een duidelijk zien en inzien, maar het is niet een inzien als een getuige die iets op afstand ziet. Nee, het is een hogere vorm van direct inzicht waarin jezelf betrokken bent, het gaat altijd om zelfkennis. In de eigen sfeer gaan de zaken ophelderen. Wanneer dat de Essentie betreft is dat zijnsinzicht meteen de realisatie.

Meestal vindt het begrijpen op een lager niveau plaats en heeft dan te maken met een beperkte zijnssfeer waarin je een bepaald stuk kennis kunt inpassen. In je eigen zijnssfeer hoort het ene wat je hebt begrepen op dit niveau en het andere op een ander niveau. Als je werkelijk zo terugkeert in de sfeer van je zijnservaring, leer je duidelijker kijken en ga je de dingen herkennen en begrijpen vanuit een steeds grotere diepte.

Als het gaat om het niveau van het uiteindelijke begrijpen, ja, dan zal dat bewust-zijn zo vervluchtigen wat betreft vormen en kwaliteiten, dat eigenlijk elk woord teveel is. Je kunt dan zelf niet eens meer zeggen dat het een begrijpen op zijnsniveau is. Het bewustzijn en het zijn komen samen en dan kun je helemaal niet meer zeggen ‘ik heb (me) iets gerealiseerd’. Nee, alles is opgelost. Zo'n woord als realisatie is al te veel, want met een woord komt meteen een wereld van denken: wie of wat realiseert zich nu iets?

Wat je kunt zeggen is dat bij de verlichting of bevrijding al die werelden en al die niveaus ineens doorzichtig worden in hun betrekkelijkheid. Ze zijn opgenomen in de grondeloze openheid en alle zwaarte en alle grenzen vallen weg.
Dat geldt ook voor je zelfzijn.

Douwe

woensdag 1 februari 2017

Eerst komt dat Ene, en dan de verschijnselen (Douwe Tiemersma)

***Uit een Advaitagesprek met Douwe Tiemersma, Schiermonnikoog 9 juni 2001, deel 6
 
Eerst komt dat Ene, en dan de verschijnselen
 
Goed, jij bent dus vrij. Wat zijn de consequenties?

Ik weet het niet
Nu, vernauwingen en beperkingen bestaan dus niet meer. Kun je dat heel duidelijk voor jezelf vaststellen?
 
Ja
Dan houd ik je eraan. Je bent vrij. Wat ga je nu doen?
 
Feest vieren, gewoon, leven.
Goed zo.
En wanneer dat feest ineens ophoudt. Wat dan?
 
Maar dat feest houdt niet op, als er vrijheid is.
Jawel hoor. Je ervaart vrijheid als levensfeest. Prachtig. Maar dat houdt eens op. Wat dan …?
 
[Ander] Je kan constateren dat je onprettige gevoelens hebt, zodat je misschien kunt zeggen dat je je daardoor ongelukkig voelt, maar dat is oppervlakkig omdat het bestaat in het licht van de vrede van het zelfzijn. 
Wanneer die vrede van het Zelf-zijn er is, is er wel een openheid voor wat zich aandient, ook een gevoeligheid en mededogen voor het lijden dat er is, zolang zich allerlei dingen aandienen, zolang de wereld er nog is.
 
Als je het hebt over dat feestvieren, dat er niet altijd hoeft te zijn, denk ik aan dit soort dingen.
Het is maar net hoe je dat feestvieren definieert. Natuurlijk is het prachtig om feest te vieren, alleen waar gaat het werkelijk om? Wanneer er ananda in vrijheid is, ja, dan is dat een feest. Maar, dat is iets anders dan wanneer je zegt ‘ik ga enthousiast door met leven en er is vrijheid, dus ik ga het prettig maken en feest vieren’.
 
Ja, precies. Bijvoorbeeld de situatie dat je kan genieten van de natuur geeft een bepaald  prettig gevoel dat je niet hebt als je in een gevangenis zit. Maar in beide situaties kun je wel de vrijheid ervaren.
Het echte vrij-zijn blijft als eerste staan. De omstandigheden hebben daarop geen invloed. Zolang het lichaam leeft blijft er de wereld van omstandigheden bestaan. Maar zij is niet meer beperkend. Eerst komt dat Ene, en dan de verschijnselen. Deze zijn erg betrekkelijk.
 
Is het dan geen vergissing om te stellen dat bij verlichting alles hetzelfde wordt in het Zelf?
Bij het leven horen verschijnselen, maar deze zijn opgenomen in het grote geheel en daarom betrekkelijk. Ze veranderen, komen op en verdwijnen weer. Wanneer je je daardoor niet laat obsederen en wanneer je je daar niet mee identificeert, blijft alles open en vrij. En dan blijft de grote vrede blijvend als eerste aanwezig. Dat is het.
 
Er kan wel pijn zijn.
Alles kan er zijn wat met het lichaam kan gebeuren.
 
Dan is er een meer geestelijke pijn.
Het is een waarnemen van pijn, net zo goed als er een waarnemen is met behulp van de ogen.
 
Ja
Zolang de zintuigen er zijn, werken zij.
 
Er is dus geen identificatie mee.
Daar hebben we het steeds over. Je loopt en je loopt niet. Je ziet en je ziet niet specifiek vanuit een standpunt achter de ogen. Je praat en je praat niet. We drinken zo een kopje thee en we drinken geen kopje thee. Zullen we dat maar doen?