Populaire berichten

zaterdag 9 december 2017

WAT IS ONTWAKEN EN BEVRIJDING? (Wouter van Oord)

WAT IS ONTWAKEN EN BEVRIJDING?

In de huidige tijd zijn er blijkbaar velen waarbij 'ontwaken' gebeurt. Al wordt daar weinig in detail over gecommuniceerd.
Er is een groeiende belangstelling voor nondualiteit en er is tevens veel verwarring over wat het precies behelst. Er wordt bijvoorbeeld in een groep als deze een breed spectrum van meningen geuit over hoe er tegen nondualiteit wordt aangekeken. Dat varieert van  'roze bril outlook' en wat ik noem: 'koffie met appelgebakspiritualiteit'  tot en met waarachtige heldere communicatie over de natuur van wat IS.
Dat laatste is echter tamelijk zeldzaam.

Wat zijn de kenmerken van ontwaken nou eigenlijk?
Een van de kenmerken van ontwaken is een afnemende of totaal verdwijnende interesse in religieuze zienswijzen en spirituele wegen of paden. Daarbij is er ook sprake van een algemeen gevoel van isolement en afstandelijkheid naar familie en vrienden. Het individu gaat mededelingen doen over de aard van de werkelijkheid die een schijnbaar bedreigende inbreuk maken op de bekendheidskwailiteit van de  belevingswereld van de personen in hun directe omgeving. Die omgeving is niet altijd emphatisch of begripvol over het persoonlijke armageddon wat het schijnbaar ontwakende individu doormaakt. Er wordt als regel met argwaan, iritatie en botte ridiculisering op gereageerd.
Men wordt al snel aangeduid als niet goed bij het hoofd zijnde.

Ook is er in veel gevallen sprake van een gebrek aan motivatie betreffende het werk dat men doet en er is desinteresse in actieve deelname aan het leven in het algemeen. Afzondering is vaak het geval. Een van de meest algemene karakteristieken bij ontwaken en het zien van bevrijding is de beeindiging van het zoeken. Er is een diep herkennen van het Ene mysterie en de onkenbaarheid van vrijwel alles en een besef van ontzag en dankbaarheid naar wat je het onpersoonlijke Zijn zou kunnen noemen. Er is een ontwaren van onvoorwaardelijke liefde in alles wat verschijnt.  Angst voor de dood verdwijnt meestal totaal in bevrijding. Er is er een neiging tot weinig spreken, maar dat is geen regel. Ook het tegendeel kan gebeuren. Passie voor de communicatie over nondualiteit kan zelfs enorm toenemen.

Het hierboven al genoemde persoonlijke armageddon kan vele vormen aannnemen waarbij ook heftig emotioneel lijden kan plaatsvinden. Het ruineert in feite je leven zoals ik het Tony Parsons eens hoorde zeggen. De impact van het zien van nondualiteit doet de afweermechanismen verzwakken waardoor de intensiteit van persoonlijke projecties en neurose afneemt en onmiddellijkheid van indrukken krachtiger binnenkomt. Er  kan een  totaal en compleet  overweldigd zijn door wat gebeurt en wat het schijnbare centrum wegvaagt en totaal zelfverlies met zich meebrengt. Dat kan allemaal zeer schokkend zijn en gewenning daaraan kan moeilijk zijn. Maar ook dat is geen regel.

Na bevrijding ontplooit het leven zich in volle omvang en vult elke lichaamscel met kracht en energie. Het is een volledig energetisch gebeuren. Diep ingrijpend in de lichamelijke setup en bovenal een shift in het brein waardoor subject en object verdwijnen en werkelijkheid zich aandient als naadloze eenheid.
De kramp die er voor ontwaken en bevrijding was verdwijnt en maakt plaats voor een vredevol en sensitief equilibrium. Een diepe rust voorbij alle begrijpen. Alles wordt onmiddellijker en rauwer. Lijden en geprikkeldheid kan toenemen en zelfs met een ongekende ruwheid, maar blijft niet lang hangen zoals bij de neurotische persoon. De mind is niet meer de baas. Integendeel, er wordt gezien dat er geen mind bestaat, alleen maar een gedachtestroom zonder autonome kracht. Gewoon een komen en gaan van  sensaties en emoties zonder richting of betekenis. Alles wordt nu doorzien voor wat het is. Er zijn gedachten, maar geen denker. Gevoelens, maar geen voeler. Niets in de bodymind setup heeft een eigenaar. Er is niemand aanwezig. Maar er is het geschenk van een eenvoudig en simpel leven, ontdaan van alle drama.

In bevrijding wordt gezien (door niemand) dat Dit Alles IS wat er IS. Dit IS Het! This is as good as it gets! Er is niemand. Dit wat er IS is Niets verschijnend als Alles. En dat is geen ordinair intellectueel inzicht of een briljant idee. Geen Eureka! Maar de Ene pure  Werkelijkheid zonder een tweede. Er is niets gaande.
Niets veranderd.  Er is niets wat zou kunnen veranderen. Want er is niets wat bestaat. Dit is Zijn en dat gaat niet over 'jou' en het verhaal van 'jouw' leven. Er is geen 'jij' en nergens om naar toe te gaan. 'Jij'  bent zelfs niet op een plek die 'hier' genoemd kan worden. Er is geen lokaliteit en geen referentiekader. This is IT!
Alles wat er IS is alreeds wat het IS. Niets! Dat is alles en er kan niets worden gedaan om het te kunnen begrijpen of niet. Het maakt niet uit. Dat is ook wat IS. Er is niks anders. Het is een wonder van Eenvoud voorbij alle drama en verhalen.

WVO.

vrijdag 8 december 2017

Een boeiend gesprek tussen Patrick Kicken en Victor Hooftman

Een zeer boeiend interview met de mens en enthousiast advaita verspreider Patrick Kicken. Over zijn jeugd, zijn werk en vooral over zijn passie, advaita. Hieronder de links.

Deel 1;
https://youtu.be/9nJLEAOZnfY

Deel 2;
https://youtu.be/OC_DCM3wroc

maandag 4 december 2017

Rozemarie van der Wal live

Prachtig deel van een huiskameroptreden van Rozemarie van der Wal. In combinatie met een lekker diner. Misschien aardig idee voor uw spirituele vrienden?

https://drive.google.com/file/d/1DQqTDpsHHxQgVgtpPcUEycIesL-6Def9/view?usp=drivesdk

zondag 3 december 2017

In bevrijding is het leven wat het IS (Wouter van Oord)

In bevrijding is het leven gewoon wat het IS. Niets gebeurend als wat gebeurt. Meer niet, en ook niet minder. Leven is moeiteloos eenvoudig zonder dat het door 'iets' wordt gedaan. Leven doet en ontdoet  simultaan zichzelf zou je kunnen zeggen. Enthousiasme voor het simpele en alledaagse is thans een bron van vreugde die vleugels krijgt bij het zien van een heggemus scharrelend in de achtertuin en opvliegt bij het verschijnen van de kat van de buren. En de bomen tegenover het huis wuiven naar je als oude vrienden. Zij zingen het geluk dat tijdloos is als Dit wat IS. Schoonheid van niets verschijnend als de buurvrouw die zomaar naar je lacht en haar hand opsteekt. Je zwaait terug en lacht ook en het is weer voorbij. Het is weer nul geworden. Want alles in het leven komt neer op nul. In deze wakkere droom verschijnen tijd en ruimte als eb en vloed, komen en gaan, schijnbaar en in oneindige vormen. Een fantasmaorgia van levendigheid. Echt en onecht tegelijk. Het is alles ongrijpbare vrijheid voor niemand. Niets kun je bezitten en alles is tegelijkertijd je Ene koninkrijk. Het zien van bevrijding door niemand is een energetische verschuiving. Geen verandering in kennen. Want het is juist het einde van de kennis en de kenner beide. Als niet-afgescheidenheid gezien is is dat onomkeerbaar en is tevens helder dat wakker zijn en slapen hetzelfde zijn, in dien verstande dat in het wakker zijn gezien wordt dat ze hetzelfde zijn terwijl het er in de slapende modus op lijkt dat dit niet zo is. In dit 'zien' vallen alle betekenissen en geloof in duigen en klaart de hemel - de blauwe hemel van Zijn zonder zelf - want er is sprake van een beklijvend zelf-verlies, een leeg zijn van 'iets' zijn en 'iemand' zijn. Waar schijnbaar een 'mij' was IS nu de Totaliteit van wat IS de centrumloze grenzeloze vorm.

WVO.

vrijdag 1 december 2017

Wegen naar het standpunt van inzicht (Douwe Tiemersma)

Uit een Advaitagesprek met Douwe Tiemersma, Schiermonnikoog, 5 juni 2012
 
Wegen naar het standpunt van inzicht
 
Een belangrijke lijn van ontwikkeling is dus de steeds verdere inkeer in je eigen zelfzijn, dat is de steeds verdere inkeer tot non-duale openheid. Het begint gewoon op fysiek-lichamelijk vlak met bepaalde gevoelens waarvan je zegt: dat ben ik zelf. De aandacht gaat daarnaar terug vanuit de verstrooiing in de buitenwereld. De aandacht gaat in de richting van jezelf als de bron van de aandacht.
De ervaring blijft dan direct. Het ervarene is niet iets anders dat je met behulp van allerlei concepten en modellen leert kennen. Een middel is niet nodig. Het is een directe ervaring zoals de lichamelijke ervaring. Het is direct omdat je het ervarene zelf bent. Het staat niet op afstand. Je bent zelf datgene wat je leert kennen, wat je ervaart. Kennen en zijn gaan samen. Dat is meteen ook een vorm van non-dualiteit, een non-dualiteit van kennen en zijn. Die non-dualiteit blijft aanwezig, ook bij de verdere ontwikkeling.
Een kenmerk van dat directe interne kennen is dat je er geen moeite voor hoeft te doen. Je bent datgene wat je bewust bent. Het is niet een beoordeling met criteria, het is een direct vaststellen wat zich toont, wat opkomt. Verder niets.
 
Is kennen dan hetzelfde als bewustzijn?
Dan wel, ja. In het mentale kennen zit natuurlijk ook bewustzijn, maar dat wordt sterk bemiddeld door de concepten die daarin zitten. Hier valt het conceptuele steeds meer weg. Het is een heel passief aanwezig zijn en een intern kennen. Daarom kan het zich heel gemakkelijk ontwikkelen tot de grotere helderheid van het inzichtbewustzijn. Eigenlijk sla je daarmee de hele fase van het mentale kennen over. We hebben er al vaak naar gekeken, maar het is erg belangrijk. Daarom opnieuw: hoe krijg je die ontwikkeling, uitgaande van het interne bewustzijn van je lichaam, naar het inzichtbewustzijn? Je kunt het gemakkelijk regelen. Dan gebruik je het hulpmiddel van de voorstelling. Stel je voor dat je jezelf op een afstand ziet. Je maakt daar een beeld van en dat beeld neem je waar op een afstand. Als je dat iets langer aanhoudt, blijkt dat het waargenomene niet langer louter een voorstellingsbeeld is. Waarom niet? Omdat er in dat voorstellingsbeeld de actualiteit aanwezig is van je lichamelijke indrukken en gevoelens. Daardoor is het ervarene concreet, iets wat je ervaart als een concreet aanwezige werkelijkheid. Daarom is het zo belangrijk om je steeds ook bewust te blijven van die lichamelijke indrukken en gevoelens. Het veroorzaakt de concreetheid van je hele ervaringssituatie. Die lichamelijke indrukken en gevoelens zijn ergens gelokaliseerd, in de ruimte. Dat is alleen daar en niet ergens anders. Je kunt heel passief zijn en je merkt: dat is aanwezig, zonder constructie, zonder projectie. Dus dat is een mogelijkheid om verder naar het inzichtbewustzijn te komen, via die voorstelling van je lichaam in de ruimte met daarin dat duidelijke gevoel, die indrukken. Je gaat het lichaam en al het andere dan ervaren als ruimtelijke verschijnselen. En als je die zo ervaart, zijn het energetische verschijnselen. Ze beslaan een zekere ruimte, ze zijn ergens gelokaliseerd, ze zijn dynamisch, ze hebben niet zulke vaste vormen maar het zijn wel vormen.
 
Dat inzichtlichaam, kun je dat ook ervaren als stilte?
Eerst is er op het inzichtniveau je standpunt van bewustzijn van waaruit je de verschijnselen ervaart op een afstand. Zelf als bewustzijn daar, blijk je een subtiel lichaam te hebben dat we het inzichtlichaam noemen. Dat gaat langzamerhand in stilte over, naarmate de subtiele vormen steeds meer wegvallen.
 
Als je de weg naar het inzichtniveau via de voorstelling te geforceerd vindt, is er ook een zachtere wijze door alleen maar te blijven bij de concrete ervaring van je lichaam zonder actief afstand te nemen en een beeld te maken. Wanneer je blijft bij je lichamelijke gevoelens en indrukken zonder afstand te nemen, ontstaat er vanzelf wel enige afstand, wanneer je ze kunt ervaren in de ruimte. Je word je bewust van de ruimte links en rechts van je lichaam, voor en achter, boven en onder. Dan komt er vanzelf meer ruimte, de ruimte van bewustzijn. Je gaat de lichamelijke gevoelens en indrukken als een geheel ervaren. Dat is het gevoelslichaam. Als je het hele gevoelslichaam ervaart in de ruimte heb je direct ook weer het standpunt van ruimtelijk inzicht van waaruit je alles kunt aanschouwen.
(…)
Je krijgt dus zo een verdere inkeer, een verder terugkeren naar de bron van de ervaring die je zelf bent. Blijf daar helder, bewust, ontspannen. In dat globale gewaarzijn verblijf je en dan gaat het zich verder ontwikkelen.
 
Ik merk dat ik er nog meer over wil weten, maar dat lijkt zich op een ander niveau af te spelen. 
Het gaat nu alleen om de directe ervaring. Verder niet. Dat is die beweging waar we het over hebben. Laat de rest maar rusten; ga gewoon kijken. Kun je je bewust worden van je lichamelijke gevoelens? Kun je daarbij blijven, zodat de ruimte van het inzicht ontstaat? Dan is het goed. Je moet wel mee gaan, stap voor stap, en dan kun je de rest laten zitten. Als je mentaal zegt: ik zou wel wat meer willen weten dan ben je uit de directheid. Het gaat om de directe ervaring. Blijf daarin. Dan blijft het een levend iets.
(…)
Op deze wijze moet je dus gevestigd raken op het standpunt van de waarnemer zodat het een moeiteloze situatie is en je je helemaal kunt ontspannen en alles kunt gadeslaan. ‘Ik ben de moeiteloze waarnemer van alles wat zich aandient.’ Laat dat zo blijven, heel concreet, heel helder in dat passieve bewustzijn waarin er een directe vaststelling is van de hele situatie en van alle aspecten van de situatie. Dan gaat alles vanzelf verder op een goede wijze.

dinsdag 28 november 2017

Gesprek met Ivo Wantola part 1 door Victor Hooftman van Advaita Nederland

Een interview met Ivo Wantola over Advaita. Afgenomen door Victor Hooftman van Advaita Nederland (op Facebook, Blogger en Youtube). In Leiden bij Ivo thuis. Ivo Wantola is tot inzichten gekomen via de lijn van Ramana Maharshi.

https://youtu.be/jFNB7y4AfZs

dinsdag 14 november 2017

Niets en de Leegte, Ivo Wantola vertaalt Hafiz

Een gedicht vertaald van Hafiz door Ivo Wantola voor in zijn nieuwe boek; het Niets en de Leegte:

Ik heb die reis gemaakt in het Niets
Ik heb die lamp aangestoken
Die geen olie nodig heeft

Ik heb grote rivieren gehuild
Van smaragden kristallen
Op mijn geschaafde knieën, smekend om liefde

Om nooit meer van enige wereld te horen

Het geluid van mijn eigen naam
Zelfs al kwam het uit goddelijke inspiratie

Of om de pen te zien die jij mij hebt gegeven, God
In de begaafde hand van de zon of de hemel
Schrijvende
Dat er iets anders is dan het woord
‘Eén’

Ik heb die reis gemaakt in het Niets
Ik ben die vlam geworden
Die geen brandstof nodig heeft

Geliefde
Welke behoefte is er nu nog om
Hafiz ooit te roepen?

Want

Als je dat zou doen
Zou ik gewoon uit Jou stappen

Hafiz

vrijdag 10 november 2017

Gelukt met Roy Rodgers

Hieronder een interview met Roy Rodgers uit Dordrecht. Een prachtig mens met een bijzonder verhaal met heldere inzichten in de non-dualiteit.

Druk op de link (niet op de foto!).

https://youtu.be/EIWCMGQUEis

zaterdag 4 november 2017

The mountain yogi (film)

Mooie film over een yogi in de Himalaya met fraaie beelden en inzichten.

https://youtu.be/vgFm2I3lnRU

Deze film heeft Engelse ondertiteling. Via NPO uitzending gemist met nederlandse ondertiteling (zolang als die daarop blijft staan):

http://www.uitzendinggemist.net/aflevering/398321/Bodhitv.html

Zelf deze link in de bovenbalk kopiëren.


woensdag 1 november 2017

Zolang er in zekere zin een weg is moet je die wel gaan (Douwe Tiemersma)


Advaitagesprek met Douwe Tiemersma, retraite Schiermonnikoog, 22 juni 2011

Zolang er in zekere zin een weg is moet je die wel gaan

De retraiteweek vordert al aardig. Misschien merk je dat er een beweging is waarin de zuivering, het ruimer worden en het open komen zich steeds verder ontwikkelen. Wanneer je ’s morgens vroeg op moet staan voor de meditatie, kun je daar best even een weerstand tegen voelen. Maar wanneer je gewoon doorzet, merk je dat er effecten komen. Dat is het principe van yoga: wanneer je dit doet, krijg je de effecten die daarbij horen. Als je het niet doet, krijg je die effecten niet. In het algemeen geldt dat voor iedere spirituele weg. Zolang er in zekere zin nog een weg is, moet je die wel gaan. De meeste mensen hebben wel een idee van hoe het eigenlijk zou moeten zijn, maar ze komen er niet toe om ook zelf in die richting te gaan, ze beoefenen het niet. Dan blijven de problemen. Als die serieuze beoefening er niet is, blijft het gerommel. Wanneer je een klein beetje een besef hebt in welke richting het gaat, komen er zomaar middelen op je pad die je in die richting brengen. Wat het beste werkt kan voor iedereen verschillend zijn. Wees, bijvoorbeeld, zo verstandig om af en toe de trein van je gedachten en activiteiten gedurende de dag te onderbreken. Wanneer je iedere ochtend begint met een kwartiertje staande roeien, zoals we vanmorgen gedaan hebben, dan kan je situatie al sterk veranderen. Je raakt heerlijk open en leeg. Er ontstaat een goede energie, omdat met de uitademing de energie naar beneden gaat. Wanneer dit vaker doet, kom je echt een stapje verder: er is stabiliteit en helderheid in je eigen energetische sfeer, er zijn geen storende gedachtenpatronen meer. Wanneer je dit ook duidelijk gaat zien, kost het geen moeite meer om in die richting door te blijven gaan. Dat is dan het belangrijkste. Als je dat consequent blijft doen kan die ontwikkeling heel snel gaan.
Nuttig zijn vooral de oefeningen om vaste mentale en lichamelijke patronen te doorbreken. De meeste lichamelijke patronen zijn diep verankerd: de oriëntatie van je lichaam in de ruimte, boven en onder, links en rechts, de afmetingen van je lichaam, de vorm van je lichaam. De yoga-asana’s kunnen behulpzaam zijn om die patronen te doorbreken, vooral wanneer je ze wat langer aanhoudt. Er gaat iets gebeuren wanneer je bijvoorbeeld een paar minuten in een omgekeerde houding blijft, bijvoorbeeld de halve kaarshouding. Je bent gewend dat je voeten beneden zitten. Als ze langere tijd boven zijn gaat dat schema kantelen, eigenlijk is boven dan ook beneden. Je komt vrij van die vaste schema’s en je kunt ervaren dat dit op een dieper lichamelijk-gevoelsmatig vlak vrij komt. Wat boven en beneden, links en rechts, voor en achter is, is niet meer eenduidig. Het denken stopt. Wat blijft er over? Je ervaart jezelf. Het is een zelfgevoel maar ook een zijnsgevoel, een gevoelsmatig zijn. De hele wereld kan kantelen, zodat je niet meer weet wat boven en onder is, maar dat zijnsgevoel blijft. Allerlei patronen vallen weg en dat zijnsgevoel blijft steeds zuiverder over.
Je eigen zijn komt steeds meer vrij van versluieringen, de kosha’s. Je vindt deze leer van de kosha’s al in de oude Upanishaden. De buitenste sluier is die van de materialiteit; daarbinnen zitten de meer vitaal-energetische sluier, de sluier van gevoelsenergieën, emoties, de mentale sluier, de inzichtssluier. Er is dan al heel veel ruimte maar het is nog steeds een sluier die het zuivere zelfzijn versluiert omdat het niet totaal vrij is, omdat er nog condities zijn. Terugkerend naar het zuivere zelfzijn spelen die sluiers steeds minder een rol. Het zuivere zelfzijn is er natuurlijk altijd al, het is al helemaal aanwezig, ook al ervaar je het in omsluiering, maar het gaat om de bewustwording, de realisatie daarvan. Dat is de realisatie van het zelf, van datgene wat je werkelijk bent.
Het is als het pellen van een ui. Als je steeds meer laagjes afpelt, blijft er leegte over. In alle fasen is het zelfzijn het belangrijkste, dus ook in die beperkte vormen van een ego. Dat ego is natuurlijk ook het zelfzijn. Dus het ego is niet alleen maar slecht. Het is het zelfzijn dat versluierd is door die sluiers van het mentale en het gevoelsego. Als die sluiers wegvallen blijft het zuivere zelfzijn over. Daarom is het zo belangrijk om terug te keren naar je zelfgevoel en hoe meer je terugkeert naar je eigen bron, des te zuiverder is dan het zelfzijn. Die beweging kan doorgaan met behulp van oefeningen als ‘je laten zakken in de oceaan’ of ‘ je steeds langer laten worden’, of ‘steeds meer de lucht ingaan’. Allerlei versluieringen vallen dan weg, compleet met alle zwaarte die er in zit. Wanneer je in de buurt komt van het echte zelfzijn vallen je problemen en trauma’s weg. Wanneer het puur is dan zijn er geen sluiers meer. In dit model van de kosha’s ben je dan in het centrum. Daar ben je jezelf in zuivere zin en komt het helemaal open. Het is natuurlijk ook maar een model, maar het is wel een zinnig model, omdat je er iets van kunt ervaren. Wanneer je met een intern bewustzijn helemaal terugzakt in de ontspanning, merk je dat steeds meer van die lagen wegvallen totdat elke conditionering is verdwenen en het onuitsprekelijke zich volledig manifesteert.


donderdag 12 oktober 2017

Etty Hillesum in de oorlog

In de oorlog en concentratiekamp je helderheid en inzichten hebben en krijgen. Bijzonder.

Etty Hillesum

Citaten
Van Etty zijn vele citaten bekend. Veertig hiervan staan hier in chronologische volgorde opgesomd.

We geven ze graag aan u mee. Kennis is macht, maar alleen wijsheid is vrijheid.
(Klicken Sie hier bitte für die Deutsche Übersetzung)

1.  15 maart 1941:

En al zou er nog maar één fatsoenlijke Duitser bestaan, dan zou die het waard zijn in bescherming genomen te worden tegen de hele barbaarse bende en om die éne fatsoenlijke Duitser zou men dan niet zijn haat mogen uitgieten over een geheel volk.

2.  15 maart 1941:

Kennis is macht, maar alleen wijsheid is vrijheid.

3.  19 juni 1941:

Waar het om gaat is van het kleine ik los te komen, naar het werk, naar de andere mensen. Ik ben weer eens hoogst ontevreden over je. Je bedrijft weer te veel luxe met je ziel. Je hebt jezelf weer niet onder discipline.

4.  5 oktober 1941:

Je moet meer leren vertrouwen op je eigen ervaringen en waarnemingen en intuïtie en niet denken, dat je alles uit de boeken moet halen.

5.  7 oktober 1941:

Ontwikkeling rekent niet met tijd.

6.  21 oktober 1941:

Mijn studeren is ook eigenlijk niet het verzamelen van kennis, maar het zoeken naar dingen achter de dingen, heel bescheiden en eenvoudig gezegd: het zoeken naar het raadsel van het leven. Waar waarschijnlijk ieder mens op zijn manaier naar zoekt. En het raadsel van het leven bestaat niet.

7.  22 oktober 1941:

Wanneer dit werkelijk tot een vaste levensbeschouwing wordt: wat is één enkel leven waard, terwijl ze toch ieder ogenlik bij duizdenden sterven, dan pas is de vernietiging volkomen.

8.  30 november 1941:

En het zware en het lichte, het moet toch alles geaccepteerd worden, als zijnde de verschillende kanten van m’n wezen

9.  19 december 1941:

Soms lopen er van die prozazinnen in me, rechtop en bijna volwassen, maar waar ze naar toe wandelen, mag de hemel weten.

10.  19 december 1941:

De genade moet bij haar schaarse komsten een welvoorbereide techniek aantreffen.

11.  22 december 1941:

Laat de nacht de nacht en de dag de dag zijn en behandel de ene niet onrechtvaardig door de goede herinnering aan de ander en laat ieder moment van een vriendschap zich ontplooien in z’n eigen waard, niet vergeleken, gekleineerd en geremd in z’n ontwikkeling door de herinnering aan een ander moment.

12.  23 december 1941:

Bestendig, gestadig, geduldig.

13.  23 december 1941:

Waar houdt de tolerantie op en begint de karakterloosheid?

14.  29 december 1941:

Eenvoud, die alleen maar oppervlakkigheid is en eenvoud, verworven door alle gecompliceerdheden heen.
Het is heus niet zo eenvoudig met de eenvoud.

15.  14 januari 1942:

Ik heb zogezegd de moed om fouten te maken en behoud daar toch m’n zelfvertrouwen bij.

16.  27 februari 1942:

Ik zal door vele landen reizen en de gezichten der mensen zal ik als even zovele landschappen bereizen. Vanuit alle hoeken der wereld, waar ik zijn zal, zal ik iets te zeggen hebben tegen de mensen, op mijn eigen bescheiden wijze, maar ik hèb iets te zeggen op mijn eigen wijze.

17.  8 maart 1942:

Trouw, werkelijk trouw aan zichzelf en aan de waarden, die men hoogschat en de moed hebben zich ter wille van die trouw onbemind te maken bij anderen.

18.  8 maart 1942:

En dan luisteren, overal luisteren, tot op de grond der dingen luisteren

19.  28 maart 1942:

Men kan niet relatief genoeg zijn in datgene, wat men eist van anderen en niet absoluut genoeg inde eisen, die men aan zichzelf stelt.

20.  28 maart 1942:

Dit verdriet moet je in jezelf alle ruimte en onderdak verschaffen, die het toekomt en op die manier zal het verdriet in de wereld misschien verminderen, als iedereen draagt, eerlijk en loyaal en volwassen draagt wat hem wordt opgelegd, Maar als je het verdriet niet het eerlijke onderdak verleent, maar de meeste ruimte openstelt voor haat en wraakgedachten, waaruit weer nieuw verdriet voor anderen geboren zal worden, ja dan neemt het verdriet nooit een einde in deze wereld en zal zich steeds vermeerderen.

21.  29 maart 1942:

Men moet ondanks de vele mensen, de vele vragen, de veelzijdige studie, altijd een grote stilte met zich meedragen, waarin men zich steeds terugtrekken kan, ook temidden van het grootste gewoel en midden in het intensiefste gesprek.

22.  1 april 1942:

En zeer, zeer bescheiden zijn …. En steeds eenvoudiger worden. … Niet alleen voor je zelf, in je stille en beste momenten die eenvoud en wijdte in je voelen, maar ook in je dagelijkse leven, geen sensaties om je heen uitstrooien, niet interessant willen zijn.

23.  24 april 1942:

De wereld is toch zeker voor ieder mens afzonderlijk wel eens vergaan en toch bestaat ze nog steeds.

24.  30 april 1942:

Nooit resigneren, nooit vluchten, alles verwerken, dan maar lijden, dat is ook niet erg, maar nooit, nooit resignatie.

25.  18 mei 1942:

Die innerlijke geconcentreerdheid richt hoge muren om mij heen op, waarin ik mezelf weer terugvind, me uit alle verstrooiingen weer bijeenraap tot één geheel.

26.  24 mei 1942:

En dit hoort geloof ik ook bij het bewustzijnsproces: z’n toestanden onderkennen en blijven overzien en begrijpen en relativeren en niet te absoluut nemen.

27.  29 mei 1942:

Aan deze wereld, die zo vol dissonanten is, zou men niet de kleinste dissonant mogen toevoegen.

28.  29 mei 1942:

Een slordig bureau vol boeken en papieren, dat van mij alleen is, zal ik altijd weer verkiezen boven het ideaalste en harmonischte huwelijksbed.

29.  2 juni 1942:

Het zal in latere jaren onze trots en onze overwinning zijn, dat iedere vernietigende slag, die men ons heeft willen toebrengen, in zijn tegendeel is omgeslagen en onze kracht en onze ontwikkeling slechts bevorderd heeft.

30.  3 juni 1942:

Maar ik weet, dat het leven altijd bestaan zal uit opstaan en slapen gaan en enige maaltijden per dat en dagelijkse plichten en daartussendoor moet men zien klaar te komen met de grote dingen, waarvan men meent dat het om gaat.

31.  5 juni 1942:

De woorden moeten eigenlijk het zwijgen accentueren. … Het zal dan gaan om de juiste verhouding van woorden en woordeloosheid, een woordeloosheid, waarin meer gebeurt, dan in alle woorden, die men bij elkaar vinden kan.

32.  10 juni 1942:

Soms is het me of er in me een grote werkplaats is, waar hard gewerkt wordt, gehamerd en god-weet-wat.

En soms is het me of ik van binnen van graniet ben, een stuk rots en er beuken onophoudelijk sterke waterstromen tegen die rots en hollen haar uit. Een granieten grot, die steeds meer uitgehold wordt en waar contouren in gebeiteld worden en vormen. En misschien staan de vormen op een goede dag kant en klaar met scherp omlijnde omtrekken en hoef ik alleen maar na te tekenen, wat ik in me vind?

33.  10 juni 1942:

En het hoort bij de cultuur, bij de vorming of hoe je het noemen wilt, dat je geen woorden, aan jou gericht, in de ruimte laat verwaaien.
Daar waar het zin heeft en waar je het nodig vindt, moet je op het geringste appél antwoorden.
Ik denk, dat er vele onbeantwoorde en hulpeloze vragen door het luchtruim zweven, tussen de mensen heen en weer en wanneer iedereen op zijn eigen wijze en naar eigen vermogen beginnen zou die vragen uit hun zoek en hulpeloosheid te verlossen, waarvoor hij een antwoord, een onderdak heeft, dan zouden er niet zo vreselijk veel dakloze vragen zijn.

34.  10 juni 1942:

Wanneer die inzichten, die ik me achter m’n bureau, in omgang met de edelster geesten, verover, niet doordringen tot in de kleinste dingen van het dagelijkse leven, wanneer niet iets van het grote besef over menselijke waarden … doordringt, dan heeft dat ‘geestelijke leven’ … geen zin.

35.  11 juni 1942:

Men hoeft zijn onrust en zijn treurigheid niet te verstoppen, men moet ze dragen en verdragen, maar men moet zich er niet zo geheel aan overgeven, alsof er niets anders op de wereld meer bestaat.

36.  11 juni 1942:

En zo moet het toch zijn? Dat men z’n eigen somberheid, treurigheid of wat ook niet wreekt op anderen door onvriendelijkheid? Wanneer wij lijden, hoeven we anderen toch niet mee te laten lijden? Wanneer op dit punt eens de opvoeding der mensheid ter hand genomen werd.

37.  17 juni 1942:

Wanneer men de kracht voor de kleine dingen heeft, heeft men ze ook voor de grote.

38.  21 juni 1942:

Al blijft ons één nauwe straat, waardoor we mogen gaan, boven die straat staat toch de héle hemel.

39.  2 oktober 1942:

Vruchten en bloemen dragen op elke plek grond waar men geplant is, zou dat niet de bedoeling zijn? En moeten wij er niet aan meehelpen deze bedoeling te verwezenlijken?

40.  13 oktober 1942:

Men zou een pleister op vele wonden willen zijn.

Etty Hillesum

zondag 8 oktober 2017

Er is geen pad (Wouter van Oord)

Geen enkel pad leidt naar de veronderstelde bestemming, behalve in de droom van 'ik ben'. Daar is arriveren een drukte van jewelste. Aankomen in het moment. "Ik leef in het moment!"
"Ik leef in het nu!" "Ik ben hiernu!" De kracht van het NU wordt volmondig gepropageerd als het paradijs op aarde. De ware destinatie van de menselijkheid. De goddellijke bestemming.
Maar hoe kan de 'iemand' die niet bestaat existeren in 'iets' anders, het NU, wat evenmin bestaat? Arriveren in het moment is de onmogelijke truc. Binnen de ervaring van 'ik ben' kan er wel een notie zijn van leven van moment tot moment. Een soort spiritueel schotsje springen zonder einde. Maar dit is altijd de 'ervaring' van een schijnbare getuige, 'mij'. Doorgaans zijn dit de ervaringen van zogenaamde 'spiritueel-verlichte-ontwaakte, en schijnbaar gerealiseerde ikken. Er is in die ervaringen altijd op de achtergrond een 'lurker in the dark', een ongrijpbaar fantoom wat schijnbaar meekijkt. Er is nog 'iemand' aanwezig. 


Het spirituele pad gaat nergens heen. De spirituele reis blijft altijd onvervuld omdat er altijd een 'mij' is die meereist in de rugzak. Wees dus eerlijk! 'Jij' bestaat niet!  Ik natuurlijk ook niet. Er is geen uitweg uit de droom van 'ik ben'.Dat is ook niet nodig.
Niemand heeft iets nodig. Niemand is geinteresseerd in een eindbestemmig. Er is geen noodzaak voor iets om te gebeuren. Er gebeurt ook niets. Er is alleen maar heelheid.Vrijheid van betekenis, bestemming, aandacht en bedoeling. Wat IS is alles  wat er IS. Puur mysterie van schoonheid en genoegen. Alles slechts verschijnsel. Hologram. Niet werkelijk. Zonder substantie. Een ontzagwekkend onbekende. Een machtig 
ZIJN wat schijnt als tijdloze zon voor niemand.
Is dat niet geweldig?




dinsdag 19 september 2017

De oude Cheng, 3 de dag avond, door Alexander Smit

https://1drv.ms/u/s!Aq3UHKDpFq_PnC_tJoU4R_XJFJt-

Het ruisen van het riet (Wouter van Oord)

Alle ideeen over wie of wat je bent zijn onwaar. Alles wat je hebt van horen zeggen of aangenomen als waarheid kan weg.
Zelfs de taal die immers betekenis geeft aan waar naar  wordt verwezen is niet meer dan gemompel van meeuwen in een donkere nacht. Feitelijk weet je niet wat je zegt. Consensus over de inhoud van het verhaal over wereld en mensheid is collectief verzonnen en wordt in gang gehouden door en meer en meer gemompel van meeuwen in de nacht. En de nacht is lang......
Er is geen waarheid om in te geloven...alles is verzonnen....niet gelogen, want dat zou opzet zijn. Er is geen opzet in Zijn.
Niets doet Zijn. En Zijn doet niets. Het speelt. Het zingt. Het fluistert poezie. En dat gebeurt allemaal vanzelf. Voor niemand. Wind die door bamboes raast en kleine groene kikkertjes die in vijvers springen.....plons...plons ....plons! Geluid als contrast voor Stilte....eeuwig onmiddellijk het ruisen van riet...Ah!  DIT!

woensdag 13 september 2017

Wat er is (Wouter van Oord)

Wat er IS is DIT Onmiddellijke Zijn waarvan het centrum nergens is en de omtrek overal. Absolute eindeloze grenzeloosheid. DIT! Los daarvan is Niets. DIT wat pure spontane aanwezigheid IS is DAT wat (zichzelf) ziet als we ernaar zoeken. Het is echter niet te vinden in de objecten. Wezenlijk zijn er geen objecten. Noch is er een subject. De subject-object dichotomie lost op in de stille  explosie die ontwaken wordt genoemd. De paradox is dat niemand ontwaakt. Dit is het mysterie. De Boeddha natuur.

WVO.

(Foto: Irene Kapinga)