Populaire berichten

vrijdag 26 februari 2016

De blinde kat (Victor Hooftman)

De filosoof Floris van den Berg stelt in zijn boek 'de vrolijke veganist ' dat veganisme een moreel imperatief is. Ofwel: wie geen veganist is kan geen goed mens zijn.
Mee eens?

Op de foto een blinde zwerfkat in de wijktuin Ommoord die tevreden zijn leven leeft. Kan een kat een goede kat zijn? Heeft deze kat er nog zin in? Volgens zijn verzorgers wel.

De zin van het leven is er zin in hebben (Alexander Smit).

woensdag 24 februari 2016

Alexander Smit, audio.

Even kopiëren in de bovenbalk. Mooie man met heldere waarheden. 

https://www.mixcloud.com/jankoehoorn/bijeenkomst-in-baarn-15-september-1989-kant-a/

dinsdag 23 februari 2016

AUM (OHM)

Hij die mediteert over de drie letters, A, U en M als over God, wordt verenigd met het licht van de zon.

Uit: Prashna- Upanishad

maandag 22 februari 2016

Zij wordt Brahman

Zij wordt Brahman zelf,
Wiens lichaam ruimte is,
Wiens ziel Waarheid is,
Wiens vreugde Leven is,
Daar is zij vredig,  gelukkig, onsterfelijk.

Taittriya-Upanisad

Oorspronkelijk wordt hier over Hij gesproken maar in dit geval vind ik Zij toepasselijker.

zondag 21 februari 2016

Is er vrije wil? (Victor Hooftman)

De vrije wil discussie is een bijkans afgekloven bot in Advaita kringen. Is die er wel of niet? Voor en tegenstanders reageren zonder vrije wil zo lijkt het fel op deze discussie. Onnodig. Als we het hebben over vrije wil hebben moeten we ons afvragen of het een belangrijke discussie is. Want als we zien dat we in absolute zin vrij zijn, een diepe gevoelde vrijheid, is dat ook vrijheid van willen. En als er vrijheid van willen is is de discussie en de vraag niet meer van belang.  Als we voor een berg staan en zien mensen die berg beklimmen is het niet van belang te weten of er vrije wil is. We zien wel of we ook de hellingen opgaan of niet. We zijn vrij van willen. 

Victor

Nietsdoen is bijna niet te doen. (Christoph Lüthy)


© thinkstock.
Een filosofische workshop nietsdoen was in een mum van tijd uitverkocht. De deelnemers worstelen met de spanning tussen nuttigheidsdwang en de behoefte aan rust.

Het is buitengewoon raar dat jullie hier zijn", zegt filosoof Christoph Lüthy, gespreksleider in een workshop over nietsdoen. "Jullie hebben een warm huis verlaten, waar je uitstekend niets kan doen, om naar een bijeenkomst te komen om met wildvreemden over nietsdoen te filosoferen."

De workshop in de reeks 'Hoe doe je dat?' is gewild. In de kleine bovenzaal van de Nijmeegse Waag passen maximaal twintig mensen. De organiserende Radboud Universiteit houdt daaraan vast zodat een persoonlijk groepsgesprek mogelijk blijft, maar had zonder moeite een grote collegezaal kunnen vullen.

De problematische omgang met tijd is geen hype, eerder een chronische kwaal waartegen steeds andere wijsgeren en wonderdokters hun recepten voorschrijven, ongeveer zoals bij diëten. Momenteel favoriet: 'Het nieuwe nietsdoen' van Gerhard Hormann. Eerder scoorde hij al met een boek over het vervroegd aflossen van je hypotheek - om een rustig leven te verwerven.

Onthaasting
Maar Hormanns receptuur was niet de eerste en zal zeker niet de laatste zijn, merkt Lüthy op. De hoeveelheid aanmoedigingen om actief te worden gaat ongeveer gelijk op met zelfhulpboeken gericht op onthaasting.

"Ik probeer weleens om niets te doen", zucht student Sociaal Pedagogische Hulpverlening Marit Levelink (22). "Dan laat ik mijn tas en mijn telefoon thuis en loop ik naar de Waal, om naar de bootjes te kijken. Maar al na vijf minuten word ik daar heel onrustig van. Terwijl het juist de rust is die ik zoek. Hopelijk leer ik daar vanavond iets over."

Wie een soort goeroe verwachtte, wordt teleurgesteld. Christoph Lüthy (51), een van oorsprong Zwitserse hoogleraar geschiedenis van de filosofie en de natuurwetenschappen, houdt zich meestal bezig met abstracte thema's zoals de filosofische gevolgen van de evolutietheorie. Hij wil niet eens pretenderen dat hij weet wat nietsdoen is en ziet zichzelf er ook niet in uitblinken. Wel fascineert de materie hem, alleen al omdat hij vermoedt dat het problematische verlangen naar nietsdoen typisch iets van deze tijd is. "Vijftig jaar geleden was een avond als deze ondenkbaar geweest", zegt hij. "Nietsdoen was een vorm van luiheid, vanouds zondige, verwerpelijke tijdsverspilling."


De problematische omgang met tijd is geen hype, eerder een chronische kwaal waartegen steeds andere wijsgeren en wonderdokters hun recepten voorschrijven

© thinkstock.
Wat is nietsdoen eigenlijk? Het is een nogal paradoxaal begrip. Want wie niets doet, houdt zich toch ergens mee bezig: het woord 'doen' suggereert op zijn minst actie, een handeling. Maar het 'niets' ontkent die actie juist. Er is zelfs een werkwoord voor in het Nederlands: niksen. Niets uitvoeren. Valt niets uit te voeren? "Echt nietsdoen is alleen voor de doden weggelegd", zegt Lüthy. Deze tegenstrijdigheid blijkt ook uit een eerste inventarisatie onder de deelnemers. Een aantal van hen noemt activiteiten als meditatie, verinnerlijking, tijdelijk gedachteloos proberen te zijn. Iets waar je jezelf in kan oefenen en disciplineren.

Naar binnen keren
Hoe onmogelijk dat ook is of lijkt: het nietsdoen is hier een soort streven naar leegheid, of beter: een poging om even op te houden met streven en naar binnen te keren. Wat weer een nieuw probleem met zich mee kan brengen, zegt een deelnemer: "Mindfulness heeft mijn focus zozeer verbeterd, dat ik het moeilijk vind om gewoon even niks te doen."

Andere deelnemers associëren nietsdoen met vrije tijd en ontspanning. "Als ik een zwaar tentamen achter de rug heb, kan ik een hele middag kletsen met een vriendin", zegt student psychologie Sara Weerheijm (21). Haar gaat het niet om een ongrijpbaar niets waarnaar innerlijk gezocht moet worden, maar eerder om het tijdelijk met niets nuttigs bezig zijn. Dit moet wel verdiend worden, het mag niet zomaar.

Filosoof Lüthy denkt dat de worsteling met nietsdoen een erfenis is van de christelijke traditie. In de Middeleeuwen ontstond in de benedictijner kloosterorde met haar strikte dagindeling het gebruik om exacte mechanische klokken te gebruiken voor het schema van een dag. Dat waaide langzaam maar zeker over naar de rest van de maatschappij, die tot dan toe gezegend was geweest met de vaagheid van lokale zonnewijzers, die op mistige of donkere dagen onnauwkeurig of zelfs onleesbaar moeten zijn geweest. "Een bestaan zonder kloktijd kunnen wij ons niet meer voorstellen."


Mindfulness heeft mijn focus zozeer verbeterd, dat ik het moeilijk vind om gewoon even niks te doen
Beperkte tijd
Met de komst van de trein in de negentiende eeuw werden lokale tijden vervangen door een nationale tijd, omdat er anders geen dienstregeling te maken viel. De industriële revolutie versnelde het leven en maakte uiteindelijk elke minuut tot een kostbare economische eenheid.

Een proces dat nog steeds doorgaat, voor elke handeling is een beperkte hoeveelheid tijd beschikbaar. Nietsdoen wordt niet ingecalculeerd. Lüthy: "Charlie Chaplin verbeeldt rennend in de film 'Modern Times' boven alles de doctrine van de tijdsbesparing. Een waanzinnige doctrine, want als iets niet te sparen valt, is het tijd. Dat heeft ook schrijver Michael Ende scherp getoond in het kinderboek 'Momo en de tijdspaarders'. De enige die het bedrog van de tijd-bankiers in dat verhaal doorheeft, is een straatveger die weigert efficiënt te worden."

De straatveger is de enige die het volgens Lüthy begrepen heeft. Natuurlijk zou ook Lüthy niet zonder klok kunnen of willen leven, maar nietsdoen in de betekenis van een ledig moment hebben, uit het raam staren of een middag niks noemenswaardigs doen, zou geen slechte naam moeten hebben. Lüthy: "Talloze wetenschappers en kunstenaars hebben verteld hoe zij juist op momenten dat ze zich even ontspanden op hun grootste, meest vernieuwende ideeën kwamen. Luiheid zou een deugd moeten zijn. Zet het voor mijn part in je agenda: vandaag ben ik lui."

Is dat een werkelijke waardering van het nietsdoen, of wordt het luieren op deze manier ook al nuttig gemaakt? Marit Levelink, de studente die slechts vijf minuten naar de boten kan kijken, vond het hoe dan ook een interessante avond. Uit de verhalen van mede-studenten bleek dat ze niet de enige is die tobt met de kunst van het nietsdoen. Levelink: "Nietsdoen, ik ga het voortaan plannen."


Luiheid zou een deugd moeten zijn. Zet het voor mijn part in je agenda: vandaag ben ik lui
'Omgekeerd moralisme'
De Vlaamse filosoof Ignaas Devisch, die binnenkort een boek publiceert over de voordelen van een onrustig leven: "Dat we workshops volgen om te leren niets te doen, is op zich al een grappige paradox. We hebben een cultuur waarin ledigheid 'des duivels oorkussen' is, maar nu lijken we in een omgekeerd moralisme te vervallen, alsof drukte en iets doen verkeerd zou zijn. Beeld je eens in dat we echt volstrekt niets te doen zouden hebben. Dan hollen we toch naar een workshop 'Hoe activeer ik mezelf'?"

"We zijn redelijk massaal op zoek naar een evenwicht of een balans in ons leven, dat zou zijn scheefgetrokken door te veel prestatiedruk en activiteiten. Mijn vraag luidt: is ons probleem dat we geen evenwicht hebben in ons leven, of dat we er zo koortsachtig naar op zoek zijn en maakt dat juist deel uit van onze drukte? Alsof onze grootouders wel een leven in evenwicht hadden."

http://m.trouw.nl/tr/m/nl/5116/Filosofie/article/detail/4230964/2016/01/24/Nietsdoen-is-bijna-niet-te-doen.dhtml?originatingNavigationItemId=5116

donderdag 18 februari 2016

Het lichaam

Terugkeren naar datgene wat voorafgaat aan de waarnemer. Ik ben. Zonder vormen. Zonder standpunten. En dan het langzamerhand verdwijnen in het absolute. Ik was verward toen Nisargadatta Maharaj opeens begon te praten over het voedsellichaam. Alles hangt af van het voedsellichaam. In de oude Upanishaden staat een mooi verhaal over een leraar en zijn zoon die ook op zoek is naar kennis. De vader zegt: ‘Ga jij maar eens een paar weken niet eten en probeer dan die Veda’s nog maar eens uit je hoofd te reciteren’. Dat lukt dan niet meer.

De geestelijke wereld is afhankelijk van het voedsellichaam. Dat klinkt nogal materialistisch. Hoe moet je dit nu plaatsen? Natuurlijk is het voedsellichaam geconditioneerd. Natuurlijk is alles wat zich ontwikkelt op basis van het voedsellichaam geconditioneerd. Natuurlijk is elk kennen geconditioneerd. Natuurlijk is elke spiritualiteit geconditioneerd. Alles wat geconditioneerd en tijdelijk is heeft bepaalde regelmatigheden, afhankelijkheden, processen. Maar waar gaat het werkelijk om? Hoe zit het met jezelf? De hoogste waarheid is niet afhankelijk van die hele wereld van de manifestaties, hoe spiritueel ook. Zie je hoe radicaal dat is? Advaita is niets voor spirituele mensen. Mensen die spiritueel willen zijn knappen af op Advaita, ze stoppen ermee. Omgekeerd geldt ook: spiritualiteit is niks wanneer je Advaita serieus neemt.

Douwe Tiemersma


Vrije wil

Hoe zit het met de vrije wil?
Ga niet speculeren. Ga kijken bij jezelf in hoeverre je al bewust bent van vrijheid. Daar zul je het herkennen. Anders blijven het verhaaltjes. Dat is ook een strategie van spirituele mensen, om maar bezig te blijven met verhaaltjes. Dan ontlopen ze de werkelijke consequenties.
Traditioneel was het zo: welk element bij de leerling is doorslaggevend voor een leraar om iemand als leerling aan te nemen? Je vindt dat op allerlei plekken in de Advaita traditie. Het belangrijkste is: het verlangen naar absolute bevrijding. Dat is niet zomaar een beetje vrijer kunnen leven, maar absolute bevrijding waarbij die terugval niet meer plaatsvindt. Het is duidelijk: de Advaita-weg is niet voor iedereen.

Douwe Tiemersma

woensdag 17 februari 2016

Ananda-meditatie; hoe kan je geluk en vreugde in jezelf vinden?

Gouda, 29 januari 2007

Ananda-meditatie; hoe kan je geluk en vreugde in jezelf vinden? 

Douwe Tiemersma: Alle mensen willen gelukkig zijn. De meeste mensen vinden dat hun geluk afhangt van externe omstandigheden. Dat hoeft niet zo te zijn, als je ervaart dat je zelf geluk in je hebt en dat zelf bent. Als je dat niet zo ervaart, is het de moeite waard te kijken of je dat geluk en die vreugde in jezelf kunt vinden. Om vreugde in jezelf te vinden zul je met je aandacht terug moeten gaan naar jezelf, naar je eigen sfeer van concrete ervaring. Het gaat om de ervaring, niet om het denken erover. Je zult het geluk moeten voelen. Velen kennen de hartmeditatie en die helpt hierbij. Word je bewust van je standpunt in je lichaam. Als dat het hoofd is, laat je dan letterlijk zakken naar je hartstreek. Daar in die hartenergie is meteen de zijnservaring van vreugde, liefde en geluk. Ook al is die ervaring nog niet sterk, innerlijk iets van geluk ervaren is het begin van de meditatie op ananda. Zijn er mensen die dit niet zo kunnen ervaren? Je moet wel even glimlachen, hoor. Ja, je hebt dan al direct een vreugdevolle uitdrukking. De uitdrukking en de ervaring van vreugde en geluk gaan samen. Dus heel concreet is er iets of ietsje van vreugde, liefde en geluk in je. Je hoeft dan niets anders te doen dan daarbij te blijven. Dan merk je dat dit zijnsgevoel zich gaat versterken. Is het bij iedereen zo, dat het sterker wordt? Blijf daarbij. Het is een eigen zijnservaring van geluk, een innerlijke ervaring van jezelf. Zelf ben je geluk, ananda.

Blijf intern gericht op de vreugde, de liefde, het geluk. Ook al is er eerst nog een afstand tussen jou en het geluksgevoel, deze afstand gaat verdwijnen als je je er meditatief op richt. Langzamerhand kom je steeds meer terecht in die sfeer van geluk. Je wordt steeds meer dat wat het object van meditatie was: geluk.

Dus wanneer die gelukssfeer dichterbij komt, ga je er steeds meer in op, val je er langzamerhand mee samen. Op hartniveau werkt dat het snelste, maar het gebeurt ook als je je ruimte open laat.
Voor zover je in de sfeer van geluk bent, kun je vaststellen dat die sfeer geen ruimtelijke grens heeft, dat hij oneindig is. De ervaring van een stukje geluk is de top van de berg van geluk die je zelf bent. Blijf bij en blijf in de essentie van geluk. Dan gaat het geluk zich intensiveren en wordt het oneindig. Het is de grootste gelukzaligheid. Blijf in deze essentie van geluk, vreugde, liefde. Als je ze even kwijt bent, begin dan maar rustig opnieuw: eerst in de sfeer van jezelf iets van die sfeer van vreugde en geluk vinden. Vooral in de hartstreek is het het gemakkelijkst.

Eventueel roep je een bepaalde situatie op in je herinnering waarin liefde, vreugde en geluk aanwezig waren. Als je je die herinnert, is dat niet alleen iets van het verleden, maar ook van hier en nu. Je ervaart het nu als werkelijk. Die ervaring is een soort energetische wolk, een lichte wolk, een lichtende sfeer van alleen maar vreugde en geluk. Laat de afstand maar kleiner worden, blijf bij de essentie van vreugde en geluk. Ga die sfeer maar binnen, ga er maar steeds meer mee samenvallen. Als je daar helemaal in aanwezig bent, ervaar dan maar dat je zelf werkelijk oneindige gelukzaligheid bent. Als je bij de essentie blijft wordt de vreugde en het geluk sterker. Het overweldigt je en dan ben je het geluk zelf. Die sfeer van geluk is primair en oneindig. Dat ben jezelf, die oneindige ananda. Als er iets in je eigen sfeer is wat daar niet in past, laat je dat daarin maar oplossen. Het hoeft niet weg, maar als je bij de essentie van geluk blijft gaat dat oplossen. Blijf bij de essentie van geluk en vreugde, de grote gelukzaligheid. Het is een hemelse sfeer. Als je subtiel luistert, hoor je de mooiste muziek, heel ijl, ontzettend ijl, oneindig in die oneindige sfeer van ananda. Als je wat meer visueel bent ingesteld, ervaar je heel subtiel prachtige lichtende kleuren, stralend, doorzichtig, heel ijl, van grote schoonheid. Blijf bij de essentie van gelukzaligheid. Er is ook een geur, heel subtiel een bloemengeur, heerlijk. En de smaak: heerlijk, heel subtiel, groots. Gevoelsmatig is er een eindeloze ontspanning, een gevoel dat je je smelt in gelukzaligheid.

Eerste deel van de tekst.
Zie voor de rest het boek Satsang van Douwe Tiemersma
http://uitgeverij-advaita.vrijeboeken.com/book/9789077194102-satsang.html

Prediker

De woorden van den prediker, den zoon van David, den koning te Jeruzalem. IJdelheid der ijdelheden, zegt de prediker; ijdelheid der ijdelheden, het is al ijdelheid. Wat voordeel heeft de mens van al zijn arbeid, dien hij arbeidt onder de zon? Het ene geslacht gaat, en het andere geslacht komt; maar de aarde staat in der eeuwigheid. Ook rijst de zon op, en de zon gaat onder, en zij hijgt naar haar plaats, waar zij oprees. Zij gaat naar het zuiden, en zij gaat om naar het noorden; de wind gaat steeds omgaande, en de wind keert weder tot zijn omgangen. Al de beken gaan in de zee, nochtans wordt de zee niet vol; naar de plaats, waar de beken heengaan, derwaarts gaande keren zij weder. Al deze dingen worden zo moede, dat het niemand zou kunnen uitspreken; het oog wordt niet verzadigd met zien; en het oor wordt niet vervuld van horen. Hetgeen er geweest is, hetzelve zal er zijn, en hetgeen er gedaan is, hetzelve zal er gedaan worden; zodat er niets nieuws is onder de zon. Is er enig ding, waarvan men zou kunnen zeggen: Ziet dat, het is nieuw? Het is alreeds geweest in de eeuwen, die voor ons geweest zijn. Er is geen gedachtenis van de voorgaande dingen; en van de navolgende dingen, die zijn zullen, van dezelve zal ook geen gedachtenis zijn bij degenen, die namaals wezen zullen. Ik, prediker, was koning over Israel te Jeruzalem. En ik begaf mijn hart om met wijsheid te onderzoeken, en na te speuren al wat er geschiedt onder den hemel. Deze moeilijke bezigheid heeft God den kinderen der mensen gegeven, om zich daarin te bekommeren. Ik zag al de werken aan, die onder de zon geschieden; en ziet, het was al ijdelheid en kwelling des geestes. Het kromme kan niet recht gemaakt worden; en hetgeen ontbreekt, kan niet geteld worden. Ik sprak met mijn hart, zeggende: Zie, ik heb wijsheid vergroot en vermeerderd, boven allen, die voor mij te Jeruzalem geweest zijn; en mijn hart heeft veel wijsheid en wetenschap gezien. En ik begaf mijn hart om wijsheid en wetenschap te weten, onzinnigheden en dwaasheid; ik ben gewaar geworden, dat ook dit een kwelling des geestes is. Want in veel wijsheid is veel verdriet; en die wetenschap vermeerdert, vermeerdert smart.

dinsdag 16 februari 2016

Reincarnation is nonsense. (Ramesh Balkesar)

The entity that is supposed to be reincarnated in another body does not even itself exist, except as a concept!
How can a mere concept be reborn?

Ramesh Balsekar

De entiteit die zou moeten incarneren in een ander lichaam bestaat helemaal niet, anders dan een concept.
Hoe kan een concept herboren worden?

maandag 15 februari 2016

Tao Teh Tsjing voorgelezen met muziek

https://m.youtube.com/watch?feature=youtu.be&v=IZJFYwcbub0

Link zelf in kopiëren.

De Tau Teh Tsjing is een Chinees Poëtisch geschrift uit de zesde eeuw voor Christus. Lau-Tze beschrijft in 37 verzen op heldere wijze de ondoorgrondelijke diepte van het bestaan. De Tau brengt je in een diepe staat van ontspanning. Het maakt dat je je één voelt met het Geheel, zodat je op eenvoudige wijze jezelf kunt zijn. Dick Sinnige leest voor uit het boek van Ir. J.A.Blok, Ank Hermes, 12e druk Boek I en Inge Burgers begeleid dit met klanken.

maandag 8 februari 2016

Nisargadatta Maharaj


Pas op voor de volmaakte Goeroe.
Wanneer je hem eenmaal hebt ontmoet blijf je nergens,
met je volledig weggevaagd ik-gevoel.
(Nisargadatta Maharaj)

http://uitgeverij-advaita.vrijeboeken.com/book/9789077194072-de-bron-van-het-zijn.html

Discussion Thega vs Victor Hooftman

T. How do we undermine a projection which we are also manufacturing?

V. That was indeed my question.  But you don't answer the question. Can we see that we are projecting?  

T. The problem with illusion is that it is rooted in reality. as long as we talk about illusion we don't realise reality is rooted in it. reality is illusion which here does not mean there is no reality like advaita propaganda claims.

V.  Some advaita people claim everything  is illusion. Me too.  But what is illusion? That everything is temporarily. That I see something different then you see. That we can see reality but only feel there is reality.

T. because as you see it is illusion that is creating chaotic reality. so the slogan the world is all illusion is meaningless gossip of the priviliged. the illusion the system creates using you as agent is real misery. and if the reality is an illusion, a big show, then we can always end it. Vedanta does not say reality is illusion but reality is a construction of illusion. so don't start inventing some higher reality you call atman when you fail to understand reality itself.

V. Reality can't be a construction.  Reality is absolute. You use the word reality as not absolute. I use the word reality as higher reality. So we have a problem in the discussion. The daily reality is indeed a construction.

zondag 7 februari 2016

The universal opening of your own sphere (Douwe Tiemersma)

From an Advaita talk with Douwe Tiemersma, Gouda, September 19th, 2007

It’s always about the opening of yourself on all levels, your opening on the level of consciousness, but also your opening on the level of feeling. When your consciousness is low this process of opening is dependent on conditions. You can experience this dependency for example, during a vacation in a beautiful landscape. Then everything can open, you truly become one with the landscape. But it’s important to gain knowledge of these processes of opening and closing within their context, because only then does it become clear that the openness [itself] is independent of conditions and is always present.

Up to a certain point these processes are mainly mental. If you find, for example, that there is a concentration or a restriction in your attention, that there are blinders, then try looking further to see precisely what’s going on with this barrier-creating concentration. From there the attention can open up. In a very literal way you can orient yourself more spaciously, so you get a more spacious horizon. Then your orientation is no longer focused on something that consciousness bumped into, but it becomes more spacious. Just try it out: focus yourself in a concentrated way on the wall, the lamp or on something you hear. From there the whole attention can suddenly open up. This literally happens. You will need to experience it very concretely, otherwise it doesn’t work. Find out what it means to look at things and what it means when consciousness suddenly opens up infinitely in all directions. Through knowledge and practice the opening up of yourself becomes less dependent on conditions.

The advaita path can be very direct. This immediacy presupposes that you have a basis in which this openness is already present. When this sphere is clearly there, you don’t have to do anything other than relax in it. But as long as [the recognition of] this openness is not there, apparently something needs to happen. Up to a certain point a practice is needed in order to clearly reveal it. When the mind is slow and limited, something will need to happen from consciousness in order to promote this opening. When it concerns the radical openness, this openness will have to be present so strongly that it no longer disappears. This means that there will need to be a total commitment to this openness. But be careful: it is not an orientation on something. It's just an orientation on openness. It's a kind of meditation without an object. At first just hold on to awareness of ‘space’, but truly, space in its purest form, total space.

Of course it's all about yourself as instinctive feeling-awareness. Awareness and feeling will need to go together. It's your instinctive feeling-awareness that opens itself infinitely in all directions: left, right, behind, before, above, below. Take a precise look. It's an ongoing investigation. What happens when this meditation continues? Then that universal infinite-dimension remains present in all directions. It is your own sphere, your own instinctive feeling-awareness. It’s a universal opening of your self-being. This will need to be experienced very concretely. It's like a tactile sense that extends itself. Instinctively then, you'll experience everything with concrete sensitivity into infinity.

When you actually go along into the infinite, there is no separation any more between inner and outer. Then what happens to your center? Do you see that it is going to dissolve? The center of ego is no longer there, because that limited self-being is now unlimited self-being. This infinity is no longer infinitely far away; it’s incredibly close. Everything that is not infinite will dissolve.

When this infinity is everywhere, even where that center initially was, there is nothing more to do. But that only applies to this sphere. In the initial situation of limited consciousness and limited feeling of course something will certainly need to be done. Wakefulness needs to arise, so that an opening can come there. If, at that stage, you say, “I still can’t do anything for enlightenment, I’ll just sit here”, then what is your situation? Then there is closed-ness, narrowness, dullness. In this situation it’s necessary that you wake up, otherwise nothing happens. Only when this openness presents itself in such a way so that it never disappears, then there’s a release into it. That is no longer an action [of a person], it’s just a letting go of everything.

Thus the meditation on openness will have to develop so that everything is at stake, your whole existence. And then you’ll no longer say “I am meditating on something”. That would mean there is still someone who is meditating. This someone is the starting point and all kinds of things are contained in it. When it really opens up to infinity, then doesn’t everything fly away? The whole center of yourself disappears. Does it happen that way [for you]? Take a look for yourself. Does it absolutely go or does it stop somewhere?

So, when you continue, you lose yourself?

You’ll see that. It’s about yourself as instinctive feeling-awareness, who expands universally. Because it’s universal, it’s not stuck to any particular pattern. It's a little like the Big Bang. First there is a tense energy and then suddenly: the universe expanding to infinity. You can also experience it like an expanding balloon. At a certain point the balloon bursts. What happens then?

In the beginning meditation is just a little psychological trick, a technique. When you start to get serious about it, that alone already yields a lot on the psychological level. When you start with it from the situation of the I-person, then you’ll notice it’s joyful when more space comes. That’s the basis on which it continues. Still more space arises, more joy; infinite space arises, infinite joy. That [joyful space] is no longer psychological because then it’s about your own complete being. Then there is a state that is total. The psychology of the person has nothing to do with it.

(A cell phone rings)

Do you see how quickly the attention closes up again? It’s about that. About these very practical things. The processes of closing and opening in it must be clear. There should be no restriction of the conscious sphere, no matter what happens. But of course, the knowledge that is required for that must prove itself in practice.

dtiemersma | July 7, 2015 at 1:23 pm | Tags: instinctive feeling awareness, non duality and your own feeling awareness, universal feeling awareness, universal opening of of your own feeling awareness | Categories: Advaita Post | URL: http://wp.me/p29lxm-y5

Trouble clicking? Copy and paste this URL into your browser: 
https://thegroundlessopenness.wordpress.com/2015/07/07/the-universal-opening-of-your-own-sphere/

For all my readers. (Victor Hooftman)

Sometimes I write in English. I see that many readers come from countries other than the Netherlands. Advaita is an international event. I know those readers not. No idea who they are. But nice that sometimes they read along. It is a fascinating world. When I was growing up there was only the newspaper and journal. Who kept you informed of what was happening in the world. Now there is personal contact. Reply consider this message as you want. Previously, you had the bottle mail, the Internet now. Insights into Advaita can now rapidly spreading. I hope that happens with happiness. Happiness is contagious. Like negativism. Always choose the messages you read with care. Choose the people you deal with care. Do not go too much with negative people. Try to be more present in the neighborhood of happy people. Combine that with wisdom and compassion. Love can not develop but feel. If you then feel stand by. Have a nice day.

Soms schrijf ik in het Engels. Ik zie dat veel lezers uit andere landen dan Nederland komen. Advaita is een international gebeuren. Ik ken die lezers niet.  Geen idee wie het zijn. Maar mooi dat ze soms meelezen. Het is een fascinerende wereld. Toen ik opgroeide was er alleen de krant en het journaal. Die hielden je op de hoogte van wat er in de wereld gebeurde. Nu is er ook persoonlijke contact. Reageer eens op dit bericht als je wil. Vroeger had je de flessenpost, nu internet. Inzichten in Advaita kunnen zich nu snel verspreiden. Ik hoop dat dat ook met geluk gebeurt. Geluk is besmettelijk. Net als negativisme. Kies daarom altijd de berichten die je leest met zorg. Kies de mensen waarmee je omgaat met zorg. Ga niet teveel om met negatieve mensen. Probeer meer aanwezig te zijn in de buurt van gelukkige mensen. Combineer dat met wijsheid en mededogen. Liefde kan je niet ontwikkelen maar wel voelen. Als je het voelt blijf er dan bij. Een fijne dag verder.

zaterdag 6 februari 2016

Schoonheid (Victor Hooftman)

Schoonheid

Wat is schoonheid?
Zijn het de krokussen in de tuin?
Het roodborstje in de tuin?
De kerstversieringen in februari?

Is het diep gevoeld geluk in jezelf?
Het delen van je plekje met je katten?
De binnenkomst van je vriendin in de kamer?

Alles kan schoonheid zijn.
Jij ervaart schoonheid als de rest wegvalt.
Jij bent schoonheid.
Tot het einde van de wereld kan je reizen
Om de schoonheid thuis te ervaren.