Populaire berichten

vrijdag 31 juli 2015

Non-dualiteit van de ervaring

Uit een inleiding en Advaitagesprek met Douwe Tiemersma, Gouda 14 mei 2008 

Ja, we hebben het hier steeds over het herkennen van non-dualiteit. Het is duidelijk: je zult in de praktijk heel helder moeten herkennen dat non-dualiteit de werkelijkheid is, wil de tweeheid en het ermee verbonden lijden oplossen. Heel duidelijk zul je dit ervaringsmatig moeten vaststellen.

In het gevoel is dit het gemakkelijkst. Je kunt je bewust worden van je tastgevoel. Stel je voor dat de wind waait en dat je die wind op je huid ervaart. Welke werkelijkheid is dat? Wat ervaar je nu werkelijk? Er is een gevoel waarbij je niet meer apart de huid ervaart en de wind ervaart. In de ervaring is er één verschijnsel. Je kunt er verder over denken dat het twee kanten heeft, je huid en de wind, maar wat je ervaart is één verschijnsel. Je ervaart niet je huid apart en de wind apart. Ze zijn helemaal samen gekomen. Het is één gevoelsmatig verschijnsel. Noem het maar huid-wind. Ervaar je dat gevoel huid-wind in de ruimte? Zie je dat het lichamelijke van jezelf en wat zogenaamd van buiten komt helemaal samen zijn? De wind die waait. Als huid-wind ga je helemaal mee tot in de oneindige verte. Je moet gewelddadig ingrijpen om die twee weer uit elkaar te halen. In de gevoelsmatige ervaring gaat het alleen maar om dat ene. Dat gevoel huid-wind. De wind is niet zonder huid, de huid is niet zonder wind. Het is één verschijnsel.

Dat is ook zo met de smaak, als je met dit mooie weer een ijsje eet en je dit ijs proeft. Hoe zit het dan? ‘O, wat een heerlijke smaak - aardbeien, bananen, ...’ Hoe zit het daar? Hoe zit het met jezelf wat betreft die smaakervaring en datgene wat je proeft? Dat is toch ook één? Ik las laatst een stukje uit een boeddhistische tekst over het idee van ‘één smaak’. De interpretatie was dat je dan alles ervaart op dezelfde wijze. Er is geen voorkeur, er is geen afkeur. Waar we het in de advaitabenadering over hebben is een diepere betekenis.  In die ene smaak zijn niet alleen de scheidingen verdwenen die je maakt tussen de ervaren objecten, maar ook tussen jezelf, je ervaren en de objecten.. Dan is er niet een apart ‘ik proef’ en ‘dat wat ik proef’. Beide zijn bij elkaar gekomen. Er is één verschijnsel van smaak. Daarom heeft ook die situatie waarin je die ene smaak of dat ene gevoel duidelijk vaststelt, de neiging om universeel te worden. Waarom? Omdat er geen afscheidingen meer zijn. Je proeft iets, een aardbeien-ijsje. Als je heerlijk geniet van de smaak, ga je er gemakkelijk in op. Dan is er alléén maar ‘één smaak’ en die is universeel. Er is niets anders. Je pakt het ijsje en er is nog afstand; je brengt het naar je toe, geniet ervan en er is een samenvallen van jezelf en het ijsje. Je proeft een aardbeienijsje en weg ben je, weg is het ijsje: één smaak. Wat is de werkelijkheid? Je kunt er niets meer over zeggen, behalve dat jezelf en het ijsje één zijn. Dus zo herken je op het zintuiglijke vlak de non-dualiteit duidelijk: zo zit het.

In het horen verdwijnt ook de scheiding. Je hoort mooie muziek en je gaat erin mee: de scheiding is verdwenen. In het meegaan ontwikkelt ‘ik hoor/ben de muziek’ zich ruimtelijk en ontstaat er het letterlijk-oneindige zijnsgenieten. (Er is het geluid van een brandweerauto). Je hoort het geluid van de sirene en je kunt niet zeggen of dat ergens buiten is, of dat dat in je eigen sfeer aanwezig is. Er is een non-dualiteit.

Het zien is sterk dualistisch, want het zien stelt op afstand iets vast. Doordat wij in het Westen heel duidelijk visueel zijn ingesteld, is in ons idee alles op afstand aanwezig. De tweeheid heerst. Maar er is ook een ander zien, een gevoelsmatig zien waarin afstand niet aanwezig is. Als je ziet vanuit je hart merk je dat je in het zien bij en in de dingen bent. Je ziet het licht van de zon en je laat het licht in je komen. Elke afstand is weg. Zon en zelf zijn niet meer apart. Vanuit je hart zie je dan dat zelf-licht overal. Je ziet iemand anders vanuit je hart. De afstand valt weg en direct kun je vaststellen: er is geen tweeheid met die ander maar een non-dualiteit.

donderdag 30 juli 2015

Vorm en essentie (Victor Hooftman)

Vorm en essentie. Dat ben je beide. Niet te scheiden. Ik ben een lichaam, ik heb een vorm, maar ik ben ook het leven, de essentie, de kern, tegelijkertijd ook de leegte. En hier wordt het toch wat ingewikkeld.  Je bent de essentie én je bent de leegte. Hou kan dat nou? De kwisvraag voor deze week. Dat kan alleen maar als we de leegte zien en ervaren als scheppende kracht, als potentiële vorm. Of niet?

Victor

woensdag 29 juli 2015

Walls (Victor Hooftman)

We are building walls. To protect ourselves against enemy's.  But also between ourselves and our love one's.  We can't help it. It is something automatically.  Can we see it when we are doing it? If we can we have a chance to chance something.  So observe when yourself when you are in action, not afterwards.

Victor

dinsdag 28 juli 2015

And the river flows ... (Victor Hooftman)

The river will flow and flow.
The river is never the same.
Although it has a permanent name.
Ever and never changing.
Changing the bank a little bit,
But never doing anything.
Still flowing an flowing.
Useful, but never intended to be so.
Reflecting the shadow.
Reflecting life, reflecting the moon,
Reflecting the sun, but never doing something.
Not your river, not my river.
It is just a river.
Just living and dying at the same time.
Born and reborn all the time.
The proces what will continue always. 
Let us be grateful. 

Victor

zondag 26 juli 2015

woensdag 22 juli 2015

About identification (Douwe Tiemersma)

Gouda on May 22, 2002, continued.

About identification

Q. What about identification which occurs again and again?

Just let an identification actually take place. What happens when you identify with someone? What does it mean? When you actually become identical to someone, the other as form, with a particular body, with characteristics, and so on, is no longer present as such. That’s also the case with your body when you walk and do all kinds of things during the day. Then too, your body isn’t present. Why not? Because you have identified with it. When you dive in somewhere, then you have an internal viewpoint there and a whole world seems to develop itself from there. That happens constantly, when speaking with someone, when viewing a painting or photograph, everywhere.

Considering the Origin as starting point, every identification is a limitation. But beginning from your own world, which has to do with the structure of your own organs and your past, an actual identification with someone else appears to create a greater space. That's why everyone thinks it is such a positive experience. But what does that mean? Yes, that the space of this other is added to yours. You become more spacious. Just take a look what happens when you identify with a group with ideals. Everyone thinks it’s great, because more space comes to your own sphere and an incredible amount of energy comes free. But, by identifying with a group you experience boundaries once again. So the process of expansion can continue ... See these processes. See how it works: experience the expansion and the limitation. These processes always occur. When you begin to look at it more precisely, you will see that the process of expansion can proceed beyond all specific things, that it can become universal. That happens in the same familiar way as the daily processes. So then all the boundaries of identification disappear. In the end you can only say that you are identified with the whole reality, the whole cosmos.

Q. But then you’re still within an experience.

Up until the end there is a certain self-experience, yes. Then there is no longer a perceiving from a distance, but an internal self-experience, without qualities, without form ...

Q. Tensionless ...

Yes, there is a tensionless knowingness.

Q. Is that also there even when you sleep?

When your sphere has actually become a bright emptiness, without forms, then this is consistent with the deep dreamless sleep. Then you are identified with everything, on a level in which the specific forms with their separateness disappear. You see your hand. Just bring it up to your eyes. Do it once: hand, gone. Actually, this hand is no longer there because you have absorbed it into the realm of yourself as first person. That which is the core of the subject can never be perceived as an object. So when you have identified with all these objects, you can let them reenter your core, in your own unobjectifiable source. Then nothing is objective any more.

Q. What do you mean by ‘let them reenter the source’?

You let everything return, sinking back into the core of yourself, the core of your own aware being. See how that goes, not by making a certain picture of it. No, really go back to yourself, to your own self-being. That is your true identity.

Q. You are something and that disappears, but at the same time you remain as that self-being?

There is always that same self-being. You start out from a self-being that is limited, an I-person. Then you start looking at what that I-self-being is in its core. Nothing more. Of course, there is constantly self-being. Everyone begins from that. Only, when you go back and you start exploring what it actually means, then all the characteristics of that I (I-think, I-want, I am so and so) disappear. From a limited form of that self-being, you can let yourself sink backwards into this ground. Then the forms dissolve. Of course that means a surrender; you let yourself totally sink into the source-ocean. Then it is good to realize that you yourself are this source-ocean, that you in essence are That, that you are That in the highest sense, more than whatever you can contemplate. And, you experience it yourself: the letting go in this sphere in which you are yourself in the highest sense.

Secondarily from there, a differentiation of an I can emerge, an I that draws itself up against a world, that wants to do some things and not others.

Continue to look at where you are and in what way you are there. Do you still have a support? Immediately confirm: this is how it is and just let the process of dissolution continue. That is an ongoing self-inquiry, continually looking to see how it is, which form you actually still hold on to, but also a radical letting go.

maandag 20 juli 2015

zondag 19 juli 2015

Godsdiensten

Geloven zijn in hun uiterste vorm altijd bedacht. Meestal niet door de stichter van het geloof (uitgezonderd Mohammed denk ik), want toen was het nog geen geloof. De stichter van het geloof ervoer dingen, had ervaringen van non-dualiteit. Hij, meestal een hij, probeerde die over te brengen op anderen. En toen ging het mis. De volgelingen die het niet 'zagen' bedachten hoe het in elkaar zat en gingen het opschrijven. Nog steeds zie je de non-dualiteit door de verhalen heen als je goed kijkt. Bij het Christendom kan je mooi zien dat er een dozijn evangeliën zijn waarvan er maar vier, 300 jaar later, goedgekeurd zijn. En die van Thomas, die het wel begrepen had, heeft het niet gehaald. Die van Maria Magdalena ook niet trouwens. Dat was de reden dat een leraar met heel veel aanhangers als J. Krishnamurti zo bang was voor bewonderaars. Hij was bang dat ze een geloofsysteem van zijn woorden zouden gaan maken.

Op de foto die ik maakte ergens in Iran zie je een ruïne van een heilg bouwwerk van de Zoroasters, daar waar de vuuroffers plaatsvonden.

Victor

zaterdag 18 juli 2015

Vervelende mensen vergast

Honderden vrijwilligers tellen vervelende en/of vervuilende mensen
VANDAAG, 09:36 BINNENLAND
ANP
Honderden psychologen en coaches trekken er vandaag op uit om vervelende mensen te tellen. De resultaten moeten in kaart brengen hoeveel vervelende en vervuilende mensen er in Nederland zijn en hoe groot de overlast is die ze veroorzaken. 

Sinds vorige maand mogen vervelende mensen in heel Nederland worden vergast bij overlast of als ze met te veel zijn. Eerder mocht dat alleen rond Schiphol, omdat de mensen daar een gevaar vormen voor het goed en rustig kunnen inchecken. De teller staat nu op:

38.000 V&V mensen.

In Noord-Holland tellen psychologen en coachen dit jaar voor het eerst samen. Voorheen deden ze dat apart en ontstond er nog wel eens discussie over de uitkomsten.

NB Het oorspronkelijke bericht ging vandaag over ganzen. 

vrijdag 17 juli 2015

De elf grote Upanishaden van Douwe Tiemersma)

Een prachtig boek, samen gesteld en gedeeltelijk geschreven door Douwe Tiemersma is het boek 'de elf grote Upanishaden'. Bedoeld voor alle mensen die de Advaita Vedanta in haar historische context willen kennen.
De Veda vormde de heilige literatuur van de Ariërs die uit het Noorden India binnentrokken. In 1600 voor Christus kwamen ze de Noordelijke passen over om India binnen te vallen. De mannen kwam uit de Russische steppen, via Iran, en hadden hun eigen vedische taal, een taal die vervantschap vertoonde met onze Europese talen. Later is uit deze vedische taal het Sanskriet geboren. In hun geloof stond het vuuroffer centraal. De ceremonies die ze hadden heten de Veda en werden opgeschreven, de Veda's.  Ze werden in  4 delen waren onderverdeeld. Dit gebeurde zo'n 1500 jaar voor Christus. 3500 jaar geleden. 1000 jaar voordat de Boeddha.
Hier werden vervolgens als een soort aanvulling, uitleg of naschrift de Upanishaden aan toegevoegd. Dit gebeurde in de 8e tot 6e eeuw voor onze jaartelling. En hierin komt het Brahman voor het eerst naar voren, het hoogste Zelf, de wereldgrond, Atman. Het interessante is dat deze laatste leringen enigszins geheim waren. Het werd in woudscholen overgedragen van leraar op leerling. 
'Het grootste geheim van de Vedānta,
dat in vroeger tijd is verklaard,
moet niet worden meegedeeld aan wie geen rust heeft,
Noch aan wie geen zoon of leerling is.
Alleen in de vertrouwelijkheid tussen leraar en leerling of tussen vader en zoon zag men mogelijkheden tot begrip.'

Victor

Wat is heilig?

U ziet hier de heilige berg de Ararat in Oost-Turkije. Heilig omdat de ark van Noach daar kwam aanvaren en aanlegde. Hij moet er nog ergens liggen, de ark. Hij ligt op de grens met Azerbeidzjan, Iran en ligt in het Armeense hoogland. Kortom, ons drielandenpunt is er niets bij. De hoogste berg van Turkije, boven de 5000 meter. De vulkaan maakt indruk.

We kunnen elke berg, elke boom, heilig verklaren. Niet raar, in feite is alles een onderdeel van het geheel, en dus heilig. Wij ook? Ja, wij ook. Om dan een berg weer speciaal te aanbidden is apart, maar ach, ook Ramana Maharshi deed het. We kunnen er rustig mee doorgaan. Als we onszelf maar niet vergeten in het geheel. Want iets kan nooit heilger zijn dan degeen die iets heilig verklaard.

Victor

donderdag 16 juli 2015

The will, our brain?

See how easy we talk about all sort of things, until there is someone who is questioning you.

Ondergaande zon boven mausoleum (Victor Hooftman)

Dit soort heiligdommen wordt nu vaak gesloopt. Niet recht in de othodoxe leer. Wat doen mensen zichzelf aan? Waar komt die neiging van scheiden tussen jou en mij, tussen jouw geloof en mijn ongeloof, vandaan? Bij het opgroeien leren we onszelf als individu kennen. We krijgen een naam en wat later een gironummer. Als ik de voornaam van mijn schoonmoeder roep dan reageert ze daar nog steeds op. Dement, maar een naam blijf je houden, diep verankerd. Maar als we goed kijken zien we dat de scheidingen niet absoluut zijn. Mensen lijken in de kern op elkaar. En hoe we denken te zijn wordt bepaald door genen, opvoeding en omgeving. Door actie en reactie. Wij verschillen niet veel van alle mensen die we verfoeien.

Dit mausoleum overleefd het wel, die staat ergens in Turkmenistan.

Victor

woensdag 15 juli 2015

Voetstappen zijn tijdelijk ... (Victor Hooftman)

Voetstappen in het zand zijn tijdelijk zichtbaar. Een voorbeeld van vergankelijkheid. Het duurt niet lang. Een dag of zo. Net als al mijn teksten en foto's (die ik trouwens allemaal zelf schrijf en neem, maar die gewoon gedeeld mogen worden) is alles tijdelijk. Als we het hebben over de illusie van wat we om ons heen zien hebben we te maken met een ingewikkelde definitie kwestie. De voetstappen hier zijn vergankelijk en dus een illusie, niet teveel aandacht aan schenken, zeggen de Boeddhisten. Vanuit de Advaita Vedanta wordt soms de definitie gehanteerd van 'een niet bestaan'. Kortom, wat we zien en waarnemen bestaat pas als we het waarnemen, zodra we het niet waarnemen is het verdwenen. In onze slaap bestaat de wereld niet. Deze definitie gaat een stuk verder. Maar ook binnen die richting zijn de meningen hierover verdeeld. Een vergelijkbare kijk hebben de mensen van de Cursus in Wonderen. In hun ogen is alles een illusie. Ikzelf hou het op de boeddhistische wijze van kijken. Niets heeft een intrinsieke waarde, alles is vergankelijk, en het tijdelijke is niet de waarheid of het abslolute. Maar in de tussentijd kunnen we best lijden, honger hebben en loont het de moeite deze illusionaire zaken te doorgronden, de oorzaken te ontdekken, de ketens van oorzaak en gevolg te doorzien en het lijden achter ons te laten. Beter gelukkig dan ongelukkig in een illusie. 

Victor

dinsdag 14 juli 2015

De lotusbloem

De lotusbloem staat voor zuiverheid, puurheid, jouw schoonheid, innerlijke groei en de verbinding met het universum. Niet alleen in het Boeddhisme maar ook in het Hindoeïsme.
Deze symbolische betekenis is de ‘groei naar verlichting’ en zal vooral voortkomen uit het groeiproces van de bloem. De lotusbloem nestelt zich in de modder onder water en groeit dan heel krachtig naar het licht toe, waarna wij een prachtige bloem kunnen waarnemen op het water.
Dit proces kunnen wij ook als mens doormaken, zie dan de modder als onwetendheid en lijden en naarmate je groeit wordt je wijzer en als eenmaal de verlichting is behaalt, straal je net als die prachtige lotusbloem.

maandag 13 juli 2015

So different .... these children (Victor Hooftman)

If you see these two children, you know there is one with an old soul and one with a young soul. How is that possible? We don't know. Some people say it is because one of the two is reborn so many times. I don't believe it. The me, the part of the body, is temporally. If you are death the memorys are disappearing.  And memory's are materialistic.  So forget rebirthing. There is no such a thing. Not on a personal level. What is reborn is life itself. Every day. On an on. But life, joy, is not personal, it is oneness, so it goes on and on. Not your life, my life, but our life, life itself. Yes, life is reborn, but without memorys. And the girls? Coincidence.  Some people are more joyful,  younger then others. Destiny.

Victor

Dient ons geld nog onze samenleving?

Een kennis van mij geeft een uitprobeer workshop geld. Zie hieronder. Aanstaande dinsdag. Daarna wordt er nog wat aan gesleuteld en gaat hij los. Ter info de introductie.
......
Ik ben Rene Visser en ben geinteresseerd in de rol van het geld in onze samenleving.
Voorop staat bij mij de vragen:
Welke invloed hebben onze politici op de Euro? Dient ons geld onze samenleving nog wel? Zijn er nog andere mogelijkheden.
Wat kunnen we zelf doen? Wie kijken nog meer kritisch naar het systeem. Kunnen we met zijn allen een discussie op gang helpen?
We gaan straks het systeem van de Euro bespreken, wie welke rol daarin speelt, wat goed gaat en wat niet en we bespreken een aantal alternatieven.
Het zijn bijna allemaal bestaande, dus werkende, alternatieven die aanvullend, complementair, hun werk doen. We zetten ze op een rij.
In gesprekken met anderen, kom ik "oh ja, dat is bekend terrein tegen" maar vooral veel mensen die er niets van weten en het in eerste instantie ook niet willen geloven.
Daarom geef ik het volgende alvast mee, kan het alvast een beetje indalen en als jullie dat willen kun je onderstaande uitspraken controleren.
"Vaak wordt gedacht, dat geldschepping een overheidstaak is, dat de Nederlandse Bank het geld aanmaakt, het uitgeeft aan banken, die het vervolgens door kunnen uitlenen aan hun klanten.
Ook hoor je dat gedacht wordt, dat door banken uitgeleend geld o.a. bestaat uit spaargelden die klanten bij banken inleggen.
De werkelijkheid zie er iets anders uit: Het meeste geld wordt door banken gecreeerd als ze een lening geven. Er staat dus een schuld tegenover."
Vanuit dit gegeven is mijn nieuwsgerigheid gegroeid en ben ik verder gaan zoeken.
Ongelofelijk? Nee gewoon een kwestie van afspraken over hoe de economie te organiseren en de welvaart verdelen.
Veel bankdirecteuren, politici en economen bevestigen het en verdedigen het ook. Zijn voorstander.
Er is ook een groep economen, bankdirecteuren, politici etc. die kritisch is en voor verandering.
Dirk Bezemer, universitair hoofddocent economie aan de Rijksuniversiteit Groningen. “Wanneer een bank een lening verstrekt, creëert deze geld” -
De economen Frans Doorman en Ad Broere bijvoorbeeld. Zie de links onderaan.
Peter Blom, directeur TRIODOS Bank “Het probleem zit hem veel meer in de geldschepping, het feit dat gewone banken, ook de Triodos Bank, geld kunnen scheppen”
Kan dat ook anders?
Er is een brede beweging die vindt, dat het anders moet, in Nederland georganiseerd in o.a. de stichting Ons Geld.
Al een beetje nieuwsgierig?
Met vriendelijke groet,
Rene
Wil je al iets meer weten:
Econoom Ad Broere is verbonden aan de stichting Ons Geld
http://onsgeld.nu/
Voor mensen die onbekend zijn met de materie heeft de stichting een brochure uitgebracht
http://onsgeld.nu/geld_zonder_schuld.pdf
Voor mensen die al iets meer weten heeft econoom Frans Doorman een uitgebreidere bochure samengesteld.
 “naar een nieuw Geldsysteem” (gratis te downloaden).
http://onsgeld.nu/onsgeld-a4.pdf
filmpjes op youtube
https://www.youtube.com/watch?v=01IusDeSPE4
De workshop duurt 1 1/2 a 2 uur.
Met vriendelijke groet,
Rene
Rene Visser
www.fiskerenco.nl
info@fiskerenco.nl
06-2111 1113

zondag 12 juli 2015

Het rad van het leven (Victor Hooftman)

Het rad van het leven zorgt ervoor dat wij als waterdruppels uit het water worden gehaald en er weer terug naar toe vloeien. Als een eindeloze eeuwige beweging als het leven zelf. Zoals het water wordt opgeschept door het rad zo schept het leven ons en laat ons eindeloos ronddraaien. Het moment dat we ons realiseren dat deze druppels die wij zijn nog steeds het water zijn waar we in terugvallen is er niets aan de hand. Dan kunnen we Rusten in Zijn.

Victor

Boeken Douwe Tiemersma naar boeddhistisch archief

Boeken Douwe Tiemersma naar boeddhistisch archief
door DE REDACTIE op 6 JUNI 2015
Het Nederlands Boeddhistisch Archief is zeer onlangs in het gelukkige bezit gekomen van de boekerij van Douwe Tiemersma (7/1/1945 – 3/1/2013). Zijn circa vijfhonderd boeken zullen worden onderbracht in de NBA-bibliotheek in opbouw en vormen een zeer waardevolle aanvulling op de huidige collectie.
Douwe Tiemersma
Douwe Tiemersma studeerde biologie en filosofie in Amsterdam. Hij doceerde enkele jaren biologie op Pedagogische Academies, en was daarna als hoofdmedewerker en docent wijsgerige antropologie en interculturele filosofie verbonden aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Vanaf 1980 hield hij, als advaita leraar, gesprekken/satsangs na een ingrijpende ontmoeting met Sri Nisargadatta Maharaj in Bombay die hem een mantra inwijding gaf. Ook gaf Douwe lessen in pranayama, meditatie en hathayoga volgens het advaita perspectief, na in 1972 zijn opleiding als yoga leraar voltooid te hebben. Hij was zowel medeoprichter als eindredacteur van het blad InZicht. Zijn teksten verschenen in diverse boeken en tijdschriften.
Douwe was een pionier in Nederland op het gebied van het non-dualisme. Hij had vanuit die hoedanigheid regelmatig contact met Nederlands boeddhistische leraren zoals bijv. Nico Tydeman, Han de Wit, Ton Lathouwers en Andre van der Braak. Dankzij laatstgenoemde en Herman Koemans werd het NBA in contact gebracht met het Advaita Centrum te Gouda. Zodoende kreeg Douwe’s bibliotheek een nieuw onderdak.
Bron NBA.
http://boeddhistischdagblad.nl/52282-boekerij-douwe-tiemersma-naar-boeddhistisch-archief/

Wolken in stuwmeer (Victor Hooftman)

Foto genomen onderweg tijdens de Camino Primitivo in Noord-Spanje. Een foto die laat zien hoe de werkelijkheid werkt. Wat we hier zien is er wel maar ook niet, althans, niet zoals we het zien. De wolken hangen in de lucht, weten wij met onze kennis. Maar we zien de prachtige wolken ergens op de bodem van het meer. Zo is het ook met onze blik in onze eigen werkelijkheid. We denken dat we in een werkelijkheid leven terwijl het slechts een beeld is van deze werkelijkheid.

Victor

donderdag 9 juli 2015

Zelfbewustzijn, Self-consciousness (Victor Hooftman)

Er zijn maar een paar diersoorten zelfbewust. De mens, de mensapen, de dolfijnen en een deel van de olifanten. Is het een zegen of een vloek? Denken over jezelf. Alleen als wij de baas zijn over het denken en niet een slaaf zijn  van continue denkprocessen lijkt mij.

Kunnen we ons zelf bewust zijn van al dat denken? Door permanente keuzeloos gewaarzijn, zoals J. Krishnamurti zei? Let eens op je gedachten, je reacties, op het moment dat ze plaatsvinden. Niet achteraf, analytisch, maar nu. En ontspan je, ga lekker in de tuin zitten, wandel. Het kan mooi zijn, dat zelfbewustzijn maar alleen als we de baas zijn over onze gedachten. 

De vraag wie onze gedachten ziet is een andere. Zijn wij dat, is dat Bewustzijn, maar dan een groter bewustzijn dan het persoonlijke bewustzijn? En waar komen onze gedachten eigenlijk vandaan? En, is het onderscheidt tussen deze zaken eigenlijk wel echt, of een illusie? Een dualisme wat slechts een tijdelijke staat is? Die wij met moeite instandhouden? Is diepe ontspanning niet  non-duaal? En dus de weg die ons uit het dualisme  voert? Er is geen weg, maar als er een weg is, is het deze. En dat noemen we een paradox. 

Victor


woensdag 8 juli 2015

The Gift of Life

Van Jane Astin. Beautiful poem about a beautiful paradox.

Greeting the light in you. (Victor Hooftman)

Namasté. I am greeting the live in you, the light in you. What is the difference between life and death? The body dies a second ago, but is still warm. Only the heart is not beating anymore, what is the difference with the living body? Only the sparkling of energy. The difference is not big but also immense.  That is why the people in East say, very polite and right,  I am greeting the light in you. Because that is the most important there is. Relax and see that light. Open to the Openness. 

Victor

dinsdag 7 juli 2015

When do we wake up?

We zijn niet echt wakker. We worden voortgedreven door oorzaak en gevolg zonder daar vat op te hebben. We kennen de oorzaken niet van ons handelen. Waardoor we ook geen keus hebben. In alle rust en ontspannenheid kijken helpt. Maar we zijn niet ontspannen. De spanning van het ik, de ik kramp, zorgt ervoor dat we niet zien. Daarom is het van belang, voordat we allerlei moeilijke filosofieën of religieuze stromingen gaan bekijken eerst diep te ontspannen. En daarna dieper. Door te mediteren, yoga te beoefenen , lang te wandelen of intensief te sporten.

We're not really awake. We are driven by cause and effect without barrel to have there. We do not know the causes of our actions. So we have no choice. Peace and relaxation can help. But we are not relaxed. The voltage of the I, the I cramp, ensures that we do not see. Therefore it is important, before we go and see all kinds of difficult philosophies or religious persuasions first to relax. And then after we are relax to relax deeper. By meditating, practicing yoga, long walks or playing sports intensively.

Victor

zondag 5 juli 2015

About knowing

From an introduction and talk with Douwe Tiemersma, Gouda, May 22, 2002
About knowing
You say to steadily turn your attention back to its source within. When I look at that flower there, then the impulse is only directed out towards it.
That’s the normal way of knowing.
And everything else that takes place inwardly distracts me from what’s out there.
Yes, that’s possible. The withdrawal is initially necessary in order to become detached from what’s out there. When the attention first really turns back to its source, it creates what I’ve often referred to as an inside-out inversion. Then everything comes back in a wonderful way. It happens very differently than with an internal-external separation. Namely, there’s no longer the old structure, “Me, here, the other things, there, and in between, the relation.” This latter means a concentration of the attention, a fixation, a limiting and frequently, also an obsession. It’s important that that becomes thoroughly broken through. You see that the old form of knowing is so terribly limited, because it always starts out from a particular ‘I’. And indeed, that whole structure can become inflated. What kind of knowing arises then when this flower actually comes totally within? The knowing then becomes more intimate it ever could have been with the distancing manner of knowing. With it there’s no separation any longer between inside and outside, so that you, in a certain sense, are that flower. Everything is present in the realm of Self-being. That’s a very different, intuitive kind of knowing. Traditionally, it’s said of the liberated that they see themselves in everything that’s visible. Which is impossible if you continue to maintain this distancing in your knowing. With this distance you can observe the other, you can also analyze the other, you can pick it apart. So then the other is an object, in contrast to yourself as subject, as the source of perception. But, if just once, all that objectivity were to actually revert to the source of light in yourself, then suddenly everything would prove to turn inside-out. Then there’s no limitation any more in the self-being or in its objects. Both completely merge into one another. Of course there is a thorough knowledge of this and that, but fundamentally, there’s no separation any longer. That’s advaita, non-separateness. It’s not a positive unity, but non-separateness, about which you can’t really say anything else. There is a direct knowing in your own realm. And that is unlimited.
When you start out from an ‘objective’ world and an ‘objective’ knowledge, you go around looking at and labeling everything, you actually want to rule out your subjectivity thereby. That is especially evident in the traditional sciences: if knowledge is to be objective, the subjectivity must be turned off through use of the scientific method. That this could be possible is a delusion. The subject always plays a role. Why? Because there is no aloof perceiving and no perceived external world without a subject which has its own starting point and method of perceiving. Therefore, knowledge is always conditioned. Truth remains a conditional truth.
But now, what is that subject? Traditionally, this is frequently asked in the texts of the ancient Upanishads: who is the actual perceiver? Now, just consider, not this, not that. When you actually realize something of the ultimate perceiver, then this whole structure of perceiver, perceived and perceiving turns out not to exist any longer. Then that perceiving proves to be a direct determination. Precisely because the phenomena are directly perceived phenomena, the perceiving of something is a given. The phenomena are there or they are not. When they are there, it turns out that they are there, as such. This is truth: the appearance of something.
When you begin to think and propose all kinds of intermediate processes of perceiving, you say that perception is indirect. That it makes use of different (sense) organs and all kinds of cognitive schemas. But when you start looking at perception just as it exists in yourself, then it is direct. Then you have nothing to do with eyes, brains and forms of knowing. There is a direct determination. Only when thinking jumps in, then you return to the disassembly, the indirectness. But, thinking is not perceiving.
Does your identifying with a person or a thing also come under that direct knowing?
Yes of course. You don’t have this direct experience only when you’re involved in the advaita approach, rather, it’s constantly there. You experience your identity directly with all kinds of people, especially the ones that are closer to you. When something happens to that other it also happens, more or less, to yourself. In communication, you often need only a word or two from the other in order to understand. Yes, that is a direct knowing. Recognize that everywhere, even in the ordinary seeing of things.
Where does the perceiving take place? Not, like the neurobiologists say, in the brain. That’s nonsense. When there is perception of a landscape, it has everything to do with the landscape, and your brain has nothing to do with it. In the perception itself there is no brain, and if it is there, it’s a brain, perceived as an object. Perception is direct: bam. Something appears here and now, in the light, and it’s there. Even if a little later, you look from the other side and see something different. Even then, there is a direct perception in the here and now. Again and again there is a direct determination or there is not.
Yes, then in principle, all is one. You can take any object …
Yes, every object in perception comes intrinsically linked together with the subject, because otherwise there is no perception. In every perception, there’s actually a timeless moment, pang, and there is something. And that is a process in which the subject and object coincide. As subject you perceive something, and you perceive it as true, even though you may later determine that it was an incorrect perception. Then, namely, there is a new direct determination in the individual sphere.
The determination and the appearance coincide in the immediacy, consciousness and being, subject and object. Prior to their actual coincidence, there is an intuitive, internal perception, a being-knowing, in which you aren’t any different from that which you perceive. When both poles completely coincidence there is nothing more. Still, of this an empty being-knowing is possible.
.....
Reading in Dutch? See the book Satsang http://www.advaitauitgeverij.nl/component/content/article/1298-satsang

UG the enigma...: UG's Parting Remark.....

UG the enigma...: UG's Parting Remark.....: December 2006! It was late afternoon. I was in the office winding up for the day.  Capt. Kamal, our pilot friend rang me on the cell ph...

Mediteren op de Openheid

Uit een Advaitagesprek met Douwe Tiemersma, Gouda 19 september 2007
De universele opening van de eigen sfeer
Het gaat steeds om het openen van jezelf op alle niveaus: je openen in bewustzijn, maar ook je openen in gevoel. Wanneer er weinig bewustzijn is, is dit proces van openen afhankelijk van condities. Dat kun je bijvoorbeeld ervaren tijdens een vakantie in een mooi landschap. Alles kan dan open zijn, je wordt één met het landschap. Maar het is belangrijk om kennis te krijgen van die processen van opening en afsluiting in hun situatie, want pas dan wordt duidelijk hoe de openheid onafhankelijk van condities wordt en altijd aanwezig blijft.
Tot op een bepaald niveau zijn het vooral mentale processen. Wanneer je bijvoorbeeld merkt dat er een concentratie of een beperking in je aandacht is, dat er oogkleppen zijn, ga dan eens precies kijken hoe het zit met die concentratie waardoor een afsluiting ontstaat. Van daaruit kan de aandacht geopend worden. Op een heel letterlijke wijze kun je je iets ruimer oriënteren, een ruimere horizon krijgen. De oriëntatie is dan niet meer gericht op iets waar het bewustzijn tegenaan stoot, maar wordt veel ruimer. Probeer het maar eens: je richt je op een geconcentreerde wijze op de muur, de lamp, of op iets wat je hoort. Van daaruit kan opeens de hele aandacht open komen. Dat gebeurt heel letterlijk. Je zult het concreet moeten ervaren, anders werkt het niet. Ga na wat het betekent om tegen de dingen aan te kijken en wat het betekent wanneer de bewustzijnssituatie opeens oneindig open komt, in alle richtingen. Door kennis en beoefening wordt de opening van jezelf steeds minder afhankelijk van condities.
De advaitaweg kan heel direct zijn. Die directheid vooronderstelt dat je een basis hebt waarin die openheid al aanwezig is. Wanneer die sfeer er duidelijk is, hoef je niets anders te doen dan je daarin te ontspannen. Maar zolang die openheid er niet is, zal er blijkbaar iets moeten gebeuren. Tot op zekere hoogte is er een beoefening nodig om die openheid heel duidelijk aanwezig te laten zijn. Als de geest traag en beperkt is, zal er vanuit het bewustzijn iets moeten gebeuren om die opening te bevorderen. Als het om de radicale openheid gaat, zal die openheid zo sterk aanwezig moeten zijn dat die niet meer verdwijnt. Dat betekent dat er een volledige toewijding aan die openheid zal moeten zijn. Let erop: het is geen oriëntatie op iets. Het is juist een oriëntatie op openheid. Het is een soort meditatie zonder object. Hou het eerst maar op bewustzijn van ‘ruimte’, maar wel ruimte in de meest zuivere vorm, totaal ruim.
Het gaat natuurlijk om jezelf als gevoelsmatig bewustzijn. Bewustzijn en gevoel zullen samen moeten gaan. Het is je gevoelsmatig bewustzijn dat zich oneindig opent in alle richtingen: links, rechts, naar achteren, naar boven, naar beneden. Ga precies kijken. Het is een voortdurend onderzoek. Wat gebeurt er wanneer deze meditatie zich voortzet? Die universele oneindigheidsdimensie in alle richtingen blijft dan aanwezig. Het is je eigen sfeer, je eigen gevoelsmatige bewustzijn. Het is een universele opening van je zelf-zijn. Dit zal heel concreet ervaren moeten worden. Het is als een tastgevoel dat zich uitbreidt. Gevoelsmatig ervaar je dan alles concreet voelend tot in het oneindige.
Als je werkelijk meegaat tot in het oneindige, is er geen scheiding meer tussen binnen en buiten. Wat gebeurt er dan met je centrum? Zie je dat dat gaat oplossen? Dat centrum van ego is er niet meer, want dat beperkte zelf-zijn is nu een onbeperkt zelf-zijn. Die oneindigheid is niet oneindig ver weg, het is ontzettend dichtbij. Alles wat niet oneindig is, gaat oplossen.
Als die oneindigheid overal is, ook daar waar eerst dat centrum zat, is er niets meer te doen. Maar dat geldt alleen voor deze sfeer. In de beginsituatie van beperkt bewustzijn en gevoel zal er natuurlijk wel iets moeten gebeuren. Er moet wakkerheid ontstaan, zodat er een opening komt. Als je in die fase zegt: ik kan toch niets doen voor de verlichting, ik blijf maar zitten, hoe is je situatie dan? Dan is er afgeslotenheid, beperktheid, dufheid. In die situatie is het nodig dat je wakker wordt, anders gebeurt er niks. Pas wanneer die openheid zich zo aandient dat hij nooit meer verdwijnt, is er alleen maar een loslaten in die sfeer van openheid. Dat is geen actie meer, dat is juist een loslaten van alles.
De meditatie op openheid zal zich dus zo moeten ontplooien dat alles in het geding is, je hele bestaan. En dan zeg je niet meer: ik mediteer op iets. Dan is er nog steeds iemand die zit te mediteren. Die iemand is het uitgangspunt en daarin worden allerlei dingen vastgehouden. Wanneer het werkelijk open komt tot in het oneindige, dan vliegt toch alles weg? Het hele centrum van jezelf verdwijnt. Gaat het op deze wijze? Ga
..
Tot zover Douwe Tiemersma
Wilt u meer lezen kunt u het boek op foto kopen. Een geweldig boek over Advaita. Kopieer de volgende link:
http://www.advaitauitgeverij.nl/component/content/article/1298-satsang

zaterdag 4 juli 2015

Does the world exist? (Victor Hooftman)

There is only a world if there is a me, lot of people say in the Advaita. I don't buy that. There is a me and there is a world. We can discuss this endlessly.  But is is important? Buddha didn't want to discuss the existens of god, because, he said, it only distract us from what is realy important. You and your way to realization. It is mayby the curse of Eastern mysticism that we are focus on this sort of things. Osho said the poverty of India had his course in its believe in reincarnation.  Christians, he said, where a head because christians had only one live to succeed.

Victor