Populaire berichten

vrijdag 3 augustus 2012

Camino, via Mosana, van Geleen naar Luik


George Meurs, een echte camino man.
Via Mosana

We waren van Geleen op weg Luik. We waren in Luik aangeland en wilde slapen in Angleur, bij ene George Meurs. We belde op om ons een dag van te voren te melden. Op de dag dat we Angleur binnenliepen, tegenwoordig geheel tegen Luik aangegroeid, begon het net te regenen. Maar met het adres in de hand en via een bordje in de goede richting gestuurd, hoopte we snel in de droogte te zijn. En jawel, we vonden het huis waar we moesten zijn. We belde aan en er werd opengedaan door een vrolijke George. Enigszins verbaasd, dat wel. Maar we moesten gelijk binnenkomen en aan de tafel gaan zitten. Eerst een Maes biertje en een glas limonade.
Hij vertelde dat hij verbaasd was, hij had niemand verwacht. En wij vertelde hem in het Nederlands, George spreekt al Nederlands en Frans, vloeiend, dat we toch dachten gebeld te hebben. Na enig onderzoek bleken wij een telefoonnummer gebeld te hebben boven de zijne, een heel ander nummer dus. Maar dat gaf niets, we konden gewoon in zijn refuge terecht. Eerst even het verkeerde nummer nog een keer bellen en ons af melden voor die nacht. George had de grootse lol.
Daarna gezellig praten met George, een geboren verteller, een kunstenaar en oud kolenhandelaar, inmiddels 80 jaar. Hij was de man die al de route plakkertjes van de Camino plakte van Maastricht tot voorbij Angleur. Dan ging hij met een klein vrachtwagentje en een ladder op pad, ééns per jaar, om alle plakkertjes te controleren en bij te plakken.
Na een paar uur gepraat te hebben gingen we naar de pelgrimsherberg en vertelde hij ons het verhaal van de herberg. Waarom was die daar. Dat zat zo, hij was 5 appartementen aan het maken op zijn garages en was bezig met het metselwerk. Het zag er goed uit, maar toen hij al redelijk op streek was zij iemand tegen hem dat er een foutje in zat die hij niet gezien had, hij schrok. Je kan het foutje nog steeds zien. Toen hij dat zag vloekte hij dat het een lieve lust was, en dat had hij natuurlijk beter niet kunnen doen. Zeker niet omdat op dat moment de pastoor voorbij kwam. Die schrok en vroeg wat er aan de hand was. En dat hij toch niet zo moest vloeken. George had berouw en vroeg hoe hij het goed kon maken? Nou, zei de pastoor, als je nu een onderdak bood aan de pelgrims naar Santiago, dat zou wat zijn, dan was alles toch werkelijk weer helemaal in orde. Daar zag George wel wat in, en hij besloot één van de vijf appartementen te bestemmen voor de pelgrims.
Toen waren we er en zagen we de pelgrimsherberg en op dat moment, op het moment van zijn verhaal, ging de zon schijnen, hield de regen op en verscheen er een prachtige regenboog boven de herberg.
En zo is het gekomen. Inmiddels is George gek van de Camino en is zelf naar Santiago gefietst en biedt onderdak aan de pelgrims. En hij maakt bijna alles zelf wat u in zijn omgeving ziet.
Als u de Monestica loopt, blijf dan slapen bij George in zijn pelgrimsherberg, en luister naar zijn verhalen. Hij zal u inspireren. Hij leeft elke dag alsof het zijn laatste is. Hij is de Camino. Na een lekker ontbijt klaar gemaakt door George, met bezoek van een vriend van hen die de aanstaande zondag naar Santiago ging lopen, en de belofte nog eens langs te komen om de basiliek van Luik te bekijken en vooral wat te komen drinken en en eten vertrekken we vrolijk naar Angleur.

Noot redactie: de foto's zijn bijgevoegd.
136 Renory. 4031 Angleur. telefoon 04 343 71 91

Geen opmerkingen: