Populaire berichten

vrijdag 30 maart 2012

Week 14: Douwe Tiemersma



April 
maandag 2 
 
Het ik is een fictief verhaal. 
(We zijn constant bezig ons eigen ik in stand te houden, het ik is slechts een relatieve werkelijkheid, waar we wat aan toevoegen en weer vanaf halen, maar we doen alsof ons ik de harde werkelijkheid is, uitgangspunt van alles, maar nee, het is slechts een verhaal,vh)

April 
dinsdag 3 
 
Zodra je in een verhaaltje gaat geloven is het mis.  
(Zeker als dat ons eigen verhaaltje is, over wie we zijn, wat we zijn, hoe we zijn, 'ik ben altijd erg …' enz, voor de bühne is dat prima als je dat wilt, maar ga er niet in geloven, vh)

April 
woensdag 4 
 
Om een goede psychotherapeut te zijn moet je verlicht zijn. 
(Alleen als je één bent met alles, als je dat gerealiseerd hebt, kan je mensen helpen om hun problemen te laten oplossen in het grote geheel van ruimte en openheid, anders blijft het gerommel in de marge, hoe nuttig het ook kan zijn. Om goed te zien wat het probleem is bij de ander en die problemen niet groter te maken, moet je het geheel kunnen zien, vh)
 
April 
donderdag 5 
Witte donderdag

Kennen van het Zelf is iets gemakkelijks, het gemakkelijkst van alles. 
(Het is makkelijk omdat je het Zelf al bent, iedereen is het, het is het herkennen, het kennen, van iets wat je al bent, toch is het alleen makkelijk als je terug kijkt op een realisatie, niet als je nog in het mentale, cognitieve zit opgesloten, vh)
 
April 
vrijdag 6 
Goede vrijdag

Het Zelf, dat als een zon in het hart straalt, is werkelijk alom vertegenwoordig.  
(Veel mensen gaan op enig moment de zon in hun hart voelen, ze voelen letterlijk vreugde en liefde opkomen in hun lichaam, wat het geheel is, het voelen van de zon in je hart maakt alles ook concreet, vh)

April 
zaterdag/zondag 7/8 
Stille zaterdag/1ste paasdag 

Wanneer het Zelf helder oplicht verdwijnt het duister, het lijden houdt op en wat overblijft is gelukzaligheid.
(Het lijden kan niet voortbestaan zonder dualisme, zonder een jij en iets anders waar je onder kan lijden, zonder scheiding, blijft gelukzaligheid over, dat is de permanente stroom, de stroom van het helder oplichtend leven, vh)

Leegte met iets er in.



André Kuiper zweeft door de ruimte.
En hij maakt foto's, de één nog mooier dan de ander.
Hier een mooie rivier waar de zon opstaat,
de weerspiegeling vastgelegd.
Leegte met iets er in.
Brazilië wat ben je mooi!

woensdag 28 maart 2012

Een congres over wetenschap en non-dualiteit, met onder andere Douwe Tiemersma



WELCOME TO SCIENCE AND NONDUALITY (SAND)
Nonduality is the philosophical, spiritual, and scientific understanding of non-separation and fundamental intrinsic oneness.

For thousand of years, through deep inner inquiry, philosophers and sages have came to the realization that there is only one substance and we are therefore all part of it. This substance can be called Awareness, Consciousness, Spirit, Advaita, Brahman, Tao, Nirvana or even God. It is constant, ever present, unchangeable and is the essence of all existence.

In the last century Western scientists are arriving at the same conclusion: The universe does indeed comprise of a single substance, presumably created during the Big Bang, and all sense of being - consciousness - subsequently arises from it. This realization has ontological implications for humanity: fundamentally we are individual expressions of a single entity, inextricably connected to one another, we are all drops of the same ocean.

Science and Nonduality is a journey, an exploration of the nature of awareness, the essence of life from which all arises and subsides.

Welcome on board!
READ MORE ABOUT SAND'S VISION...
THE NATURE OF THE SELF
29th May - 3rd June, 2012
Zonheuvel Conference Centre, Doorn, The Netherlands
http://www.scienceandnonduality.com/europe/

Ouder worden tussen gelijken (Verzorgingshuis Felixoord)



SABINE DE JONG − 16/04/11, 00:00
Het wordt waarschijnlijk uw laatste stekje: het verzorgingshuis. Maar wat nu als u geen trek heeft in gaarkeukenmaaltijden en elke woensdagavond bingo? Dan kunt u terecht in een van de vele bijzondere verzorgingshuizen.

Mevrouw Franken (91) vindt het ronduit 'belachelijk'; vegetarische worstjes in het winkeltje van vegetarisch verzorgingshuis Felixoord. Die liggen er volgens haar alleen voor de 'halve' vegetariërs. Mevrouw Van Duyn (78), die tegenover haar zit, is het daar roerend mee eens: "Als je hier komt wonen heb je je maar aan te passen aan onze normen. En wij vinden vlees eten niet normaal." Dat de vegetarische worstjes geen dierlijke producten bevatten doet daar niets aan af. "Dan neem je vlees toch weer als maatstaf", licht Franken toe.

De twee vrouwen hebben net hun middagmaaltijd achter de kiezen. Een soepje vooraf, een kikkererwtenschotel met een sausje van mosterd en als toetje gembervla. Voor wie stiekem toch verlangt naar een mals stukje vlees, staat er een seitanlapje op het menu. Seitan wordt gebruikt om eten een vleessmaak te geven. "Een vleesvervanger dus", mompelt mevrouw Van Duyn. En dan fel: "Wat moet je vervangen als je nooit vlees hebt gegeten?"

Van Duyn en Franken verblijven sinds enkele jaren in Felixoord; het vegetarische zorgcentrum in het Gelderse Oosterbeek. Omringd door bomen, een kruidentuin en een grote vijver, ligt het tehuis in een oase van groen. Uit het hele land komen ouderen naar het enige vegetarische zorgcentrum in Nederland om daar hun (vegetarische) oude dag door te brengen. Ook mevrouw Franken heeft expliciet voor Felixoord gekozen. "Ik vind het fijn dat ik omringd ben door gelijkgestemden en aan niemand hoef uit te leggen waarom ik geen vlees eet. Wij vegetariërs staan toch anders in het leven. We denken veel na over het bestaan en onze positie in de wereld." Dat beeld herkent René Berendsen, manager van het zorgcentrum: "Vegetarisme gaat verder dan alleen geen vlees en vis eten. Het is echt een levenswijze." De traditionele bingo zul je in Felixoord dan ook niet aantreffen. Wel tai-chi en yoga. En vegetarische maaltijden dus, met af en toe een vleesvervanger.

Een huis waarin de bewoners omringd zijn door gelijkgestemden en waar de activiteiten worden aangepast op hun wensen, komt vaker voor. Zo is er het Rosa Spier Huis in Laren voor kunstenaars en wetenschappers, kent Egmond een verzorgingshuis voor oude zeemannen en kunnen 'roze' ouderen terecht in het L.A. Rieshuis in Amsterdam. Bij dat laatste complex is de animo groot, weet Roul Wessels (57), secretaris van de stichting L.A. Ries. Er staan inmiddels 120 homoseksuele ouderen op de wachtlijst. Volgens Wessels is het succes te danken aan het gedeelde verleden van homoseksuele ouderen. "Waar 'gewone' ouderen praten over kinderen en kleinkinderen, kunnen oudere homo's daar vaak niet over meepraten." Hij vertelt ook dat veel homoseksuele ouderen bang zijn voor de reacties van heterobejaarden in een regulier verzorgingshuis.

De Indische Ineke Coppen (75) woont sinds een paar maanden in 'Lieflijk Indië'; een in Haarlem gevestigd seniorencomplex voor ouderen uit Nederlands-Indië. Naarmate ze ouder werd merkte ze dat ze meer en meer begon terug te denken aan haar jeugd in Nederlands-Indië. "Toen ik jonger was zorgden werk, sport en vrienden voor afleiding. Maar toen dat wegviel kwam de behoefte om terug te gaan naar mijn roots. Ik vind het fijn om hier te praten over vroeger." Met een schuin oog kijkt ze naar de eettafel die volstaat met nasi, hete vis, kroepoek, gekruide sperzieboontjes en vooral veel sambal, het liefst zo heet mogelijk. "Eten is erg belangrijk in de Indische cultuur", vertelt Chris Rijken (60), secretaris van de Stichting Indische Ouderen Haarlem (SIOH). Zijn stichting nam het initiatief voor de bouw van het seniorencomplex, dat is opgebouwd als een Indische spekkoek; een laagje bruin en een laagje wit. "Mensen vinden het fijn om oud te worden in een vertrouwde omgeving", legt Rijken uit. "Dat klopt wel", zegt Coppen. "Als ik het bijvoorbeeld over een bepaalde stad in Indonesië heb, snappen ze hier precies wat ik bedoel." Terwijl ze luistert naar de traditionele krontjongmuziek die uit de geluidsboxen komt, staart ze glimlachend naar schilderijn met Indische rijstvelden en de tropische tuin van het complex, die omringd is door palmbomen die de Hollandse winter goed hebben doorstaan.

In de Utrechtse wijk Overvecht ligt zorgcentrum Rosendael. Sinds een jaar bevindt zich daar op de eerste verdieping 'Amana'; een speciaal voor Marokkaanse ouderen ingerichte zorgafdeling. In de woonkamer van 'Amana' ('geborgenheid') staat een traditioneel zilveren theeservies naast een schaaltje met vijgen en dadels. Een man in een rolstoel kijkt naar een Arabische tv-zender waar een voetbalwedstrijd wordt uitgezonden. De speciale afdeling had een moeizame start, vertelt Riet Kuiperij, interim manager van Amana. "Voor Marokkaanse families is het nog altijd taboe om je ouders naar een verpleeghuis te brengen. Kinderen verzorgen hun ouders het liefst zo lang mogelijk thuis." Maar tevreden reacties van bewoners en familieleden zorgden ervoor dat steeds meer families een kijkje kwamen nemen en inmiddels zijn alle twaalf kamers bewoond. Kuiperij denkt wel te weten waar het succes van bijzondere verzorgingshuizen vandaan komt: "In een regulier verpleeghuis zijn de normen en waarden afgestemd op de meerderheid van de groep. Maar die komen lang niet altijd overeen met de wensen van deze groep ouderen." Kuiperij legt uit dat veel van de mensen die er nu wonen, behoren tot de eerste generatie Marokkanen. "Die spraken al weinig Nederlands en nu ze ziek zijn, vallen ze bijna volledig terug in hun moedertaal." Ze is ervan overtuigd dat je betere zorg kunt verlenen als je de taal van de bewoners begrijpt. "En dan niet eens letterlijk de woorden maar vooral de betekenis." En dus werken er bij Amana mensen met een Marokkaanse achtergrond. En wordt er elke avond een halal maaltijd geserveerd. "Niet eens altijd Marokkaans, soms ook gewoon boerenkool met worst. Maar dan wel halalworst", vertelt Kuiperij glimlachend. Uit de gebedsklok boven de keukendeur klinkt luid gezang; het is tijd voor het middaggebed en daarmee ook voor de middagrust. Want dat is in elk verpleeghuis dan weer wel hetzelfde.

Taal en herinneringen
Ouder worden tussen gelijkgestemden kan wel degelijk bijdragen aan een gelukkiger oude dag. Dat zegt geriatriedeskundige Sophia de Rooij van het Academisch Medisch Centrum Amsterdam (AMC). Dit komt volgens haar omdat bij het ouder worden, bekenden vaak wegvallen. "Je moet dan voortdurend uitleggen wie je bent en waar je vandaan komt. Als je omringd bent door gelijkgestemden, ben je elkaars geheugen", legt De Rooij uit. Daarnaast zorgt teruggaan naar de jeugd voor een gevoel van veiligheid.

Klinisch geriater Gerard Ligthart vertelt dat vooral bij dementerende ouderen, taal een belangrijk aspect wordt. Door het ziekteproces wordt de laatst aangeleerde taal beschadigd terwijl de taal van de jeugd juist sterker naar voren komt.

Een verzorgingshuis op maat
Veel mensen worden overvallen op het moment dat ze een ziekte krijgen. Dan is het vaak te laat om na te denken over welke zorg u wilt en waar die zorg verleend moet worden.

Het is daarom belangrijk op tijd na te denken over de oude dag. Dat kan bijvoorbeeld door te praten met een zogenoemde ouderenadviseur. Die is op de hoogte van alle regelingen en voorzieningen op het gebied van ouderen. Een gesprek met een ouderenadviseur is gratis voor iedereen van 55 jaar en ouder.

Ga langs bij verpleeghuizen waar u later mogelijk wilt verblijven. Praat met de bewoners(commissie) en kijk of de sfeer u aanstaat.

Voor mensen die zelf niet meer kunnen aangeven of zij zich prettig voelen, is de rol van de naaste familie belangrijk. Samen met het verplegend personeel moeten zij alert zijn op signalen zoals niet meer eten, slecht slapen of geen contact maken met medebewoners.

Zorg in reguliere verpleeghuizen wordt vergoed door de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten. Voor particuliere verpleeghuizen moet een eigen bijdrage worden betaald, dat kan vaak (deels) met het persoonsgebonden budget.

Nooit meer in de vleeslucht



COKKY VAN LIMPT − 28/03/12, 00:00
In het Gelderse stadje Terborg moet een complex komen voor vegetarische ouderen. Hanno en Anne Dissen hebben zich al ingeschreven, al weten ze dat vegetariërs ook 'zeikend vervelend' kunnen zijn.

'Nooit meer in de gebakken vleeslucht van mijn buren zitten, en verlost zijn van openluchtcrematies, zoals ik barbecues noem!" Hanno Dissen (71) kan zich er nu al op verheugen. Samen met echtgenote Anne (73) heeft hij zich ingeschreven voor een nieuwe woning in het Gelderse Terborg, in een appartementencomplex voor vegetarische senioren. Het staat nog niet eens in de steigers, maar als het sein voor de bouw halverwege april definitief op groen gaat, verkassen de Dissens misschien al eind volgend jaar naar Het Deurvorst, zoals het wooncomplex gaat heten.

Anne Dissen vindt vooral het vooruitzicht om gelijkdenkenden als buren te krijgen, aantrekkelijk. Dat vegetariërs ook 'zeikend vervelend' kunnen zijn, weet ze natuurlijk best, "maar ze hebben wél een mening en zitten niet de hele middag te bingoën".

Nu woont het echtpaar nog in Maarssen, in een ruime gelijkvloerse woning met tuin en drie katten. "Sinds vandaag", vertelt Anne, "vangt de jongste, die mooie rode daar, muizen! Hij mocht altijd aan mijn neus likken, maar nu niet meer, hoor."

De Dissens zijn hier pas komen wonen toen ze gepensioneerd waren en zullen niet 'met bloedend' hart uit Maarssen weggaan, ook al is de Achterhoek veel verder bij hun kinderen en kleinkinderen vandaan. "Behalve natuurlijk buren en wat contacten in het dorp is er hier niet veel meer wat ons bindt", zegt Anne. "Zeker niet sinds we ons eigen stuk land hebben moeten verkopen. We hadden een natuurgebied van 2,5 hectare in de Molenpolder tussen Maarsseveen en Westbroek. Eén derde land, één derde water en één derde moeras. Dat land was van mijn schoonouders, Hanno kwam er al sinds zijn vroegste jeugd. Maar het is niet meer te onderhouden, fysiek kunnen we het niet meer aan. Ja, dat was best moeilijk en emotioneel om daarvan afscheid te moeten nemen."

De vele activiteiten die Anne en Hanno - 'we doen altijd alles samen' - nu in hun huis in Maarssen organiseren, willen ze straks in Terborg voortzetten, in de gemeenschappelijke ontmoetingsruimte die in de bouwplannen is opgenomen. "We zijn altijd heel erg actief geweest, en nog steeds, met zang, muziek, dans, toneel en workshops creatief en autobiografisch schrijven. In deze huiskamer hebben we wel eens veertig zangers gehad en tien instrumenten. De violisten prikten elkaar bijna in de oren."

Maar dit huis is te groot voor één persoon, vinden ze. "Als een van ons overlijdt, zal de ander niet in zijn eentje leuke dingen blijven organiseren." Ingebed in een woongemeenschap met gelijkgestemden zal dat makkelijker zijn, verwachten ze.

CasaCura, de projectontwikkelaar van appartementencomplex Het Deurvorst, hoopt dat er ook contacten komen tussen de toekomstige vegetarische inwoners van Terborg, die uit alle windstreken van Nederland kunnen komen, en de plaatselijke bevolking. En Anne Dissen, opgeleid als maatschappelijk en sociaal-cultureel werkster, zou Anne Dissen niet zijn, als ze daar niet al een plannetje voor had verzonnen.

"Vegetarisme heeft de laatste jaren de wind stevig in de rug. Ook steeds meer kinderen, die op tv de ellende zien van megastallen en de ruimingen van kippen, koeien, schapen en geiten, willen geen vlees meer eten. Maar veel van hun moeders kunnen geen fatsoenlijke vegetarische maaltijd koken, ze maken eten zonder vlees. Daarom ben ik van plan om straks in Terborg een vegetarische kinderkookclub te starten op de woensdagmiddag. Niet het kookgedeelte, want daar hou ik niet van, dat is meer iets voor Hanno, maar wel de organisatie ervan. Daar ben ik goed in."

Hanno Dissen heeft zijn leven lang niet één stukje vlees gegeten, althans niet bewust. Zijn vader sloot zich in de jaren twintig aan bij de Franse levenshervormers, radicale ethici, die geen alcohol dronken, niet rookten, veel nadruk legden op sporten en buitenleven en vegetariër waren. Die keuze voor vegetarisme maakten ze volgens Hanno Dissen vooral vanuit gezondheidsoverwegingen, al speelde ook het voorkomen van dierenleed mee.

Hanno's moeder was anarchiste en haar overtuigingen sloten goed aan bij die van de levenshervorming. "Ze gingen allebei in een Reformhuis werken en nadat ze in 1936 getrouwd waren, begonnen ze zelf zo'n huis: Natura op de Laan van Meerdervoort in Den Haag, het tegenwoordige 'Zonnepoort'. Mijn vader reed een broodwijk voor de enige bakker in Den Haag die volkorenbrood bakte en mijn moeder had een eettafel. Daar kon je voor 35 cent vegetarisch eten."

Op de lagere school was Hanno Dissen de enige vegetariër, op de middelbare school een van de drie en op de studentenvereniging in Wageningen - waar hij bosbouw en natuurbeheer studeerde - weer de enige. "Op schoolreisjes en bij kinderen thuis werd ik er wel op aangekeken." Maar hij heeft zich, zelfs door pesterijen, nooit van de wijs laten brengen. De vegetariër pur sang was ook actief in de Nederlandse Vegetariërs Bond, als lid van het hoofdbestuur en bestuurslid van de afdeling Veluwezoom.

Echtgenote Anne zwoer op vijfjarige leeftijd, middenin de oorlog, het eten van dieren af. "Ik zag op een boerderij hoe bij een kip de kop werd afgehakt, waarna de onthoofde kip nog even doorliep. Daar werd ik ontzettend beroerd van. Ineens realiseerde ik me dat kippen dieren waren." Anne's vader en moeder aten vlees en rookten en hadden weinig op met de plotselinge vegetarische behoeften van hun dochter. Ze gaf haar vlees en beleg stiekem aan de hond en de kat.

"Het was wel lastig in die tijd om vegetariër te zijn", weet ze nog goed. "Eén keer, ik was achttien, probeerde ik me over mijn weerzin heen te zetten en kocht ik een kroket. Prompt stond ik in de Dapperstraat over te geven. Het leek wel of er een hele kudde koeien door mijn maag ging."

Hun beide dochters zijn net als vader Hanno vegetarisch opgevoed en zijn nog steeds vegetariër. "Van ons kregen ze nooit vlees", vertelt Anne, "maar we zijn niet strikt, niet fanatiek."

Van 1972 tot 1976 waren Hanno en Anne Dissen 'vader en moeder' van een jeugdherberg in Emst. Anne: "Vegetariërs kregen van ons meer aandacht - en dat ging als een lopend vuurtje rond - maar we moesten in de jeugdherberg wel gewoon vlees serveren voor de gasten en worst voor op brood. Hanno kon trouwens uitstekend rollade braden." Hanno: "Ons motto was toen: we koken vegetarisch en voegen vlees toe, bereid op stank en kleur." In die jeugdherbergtijd aten hun dochters wel van het vleesbeleg mee dat op de tafels stond. En ook op feestjes kregen ze soms vlees binnen. "Ik zag het altijd aan de uitslag die ze er prompt van kregen", herinnert Anne zich.

Een van hun schoonzoons is geen vegetariër. "Onze oudste kleinkinderen vragen ons wel eens waarom hun mamma geen vlees eet en het ook niet klaarmaakt en hun pappa wel. Maar daar bemoeien we ons niet mee, we blijven buiten die discussie. Als grootouders moet je je plaats kennen. Wij beïnvloeden onze kleinkinderen niet."

Verspilling van landbouwproducten voor de vleesproductie, inefficiënt gesleep met vee, gerotzooi met hormonen, belasting van het milieu: het zijn allemaal argumenten voor de Dissens om als overtuigd vegetariër door het leven te willen gaan, maar gezond eten en tegengaan van dierenleed zijn toch wel hun belangrijkste drijfveren. "Het is helemaal niet nodig om dieren te eten", vindt Anne. "Waarom zou ik een medeschepsel opeten, als ik me helemaal vol kan eten aan al dat voedsel waarmee ik mijn karretje in de supermarkt kan vullen?"

In hun toekomstige woning in Terborg kunnen ze straks behalve in hun eigen keuken ook in het vegetarische restaurant terecht dat waarschijnlijk in het wooncomplex wordt opgenomen. Op een informatieochtend hebben ze er al een paar 'leuke mensen' ontmoet. "De woningen zijn voor 55-plussers, dus we zitten straks niet alleen met 'oudjes' bij elkaar", hopen ze. Ze verheugen zich op hun nieuwe stap. "Iets nieuws doen is gewoon leuk", vindt Anne. "Dat houdt je jong."

Bewoners verbouwen eigen groente
Begin april is er weer overleg met de gemeente Oude IJsselstreek, waarvan het Achterhoekse plaatsje Terborg deel uitmaakt. Half april valt dan de definitieve beslissing of projectontwikkelaar CasaCura uit Enschede de bouw van Het Deurvorst kan gaan voorbereiden. Na het veel oudere Felixoord in Oosterbeek kan Het Deurvorst het tweede woonzorgcentrum van Nederland worden dat zich volledig richt op oudere vegetariërs. 'Wordt', zegt directeur Hans Blaak van CasaCura optimistisch, want hij 'gelooft er heilig in' dat het plan voor de bouw van 50 appartementen doorgaat. "Er zijn in Nederland genoeg mensen die hier willen komen wonen. Alleen zijn vegetariërs geen strak georganiseerde groep en daarom wat moeilijk te bereiken voor ons." CasaCura heeft inmiddels 20 opties op appartementen binnen. Dat moeten er eigenlijk 35 worden, maar ook dat ziet Blaak niet somber in, 'want we kunnen dit project ook in fasen bouwen'.

Aanvankelijk zou een deel bestaan uit koopwoningen en een deel uithuurwoningen. Maar gezien de ontwikkelingen op de woningmarkt heeft CasaCura besloten alle appartementen te huur aan te bieden, de goedkoopste gaan 760 euro per maand kosten, de duurste ongeveer 1150 euro.

Het nieuwbouwproject ontleent zijn naam Het Deurvorst aan een bestaand monumentaal pand, dat in het project wordt betrokken. "In dit pand komen geen appartementen - die worden erachter gebouwd. Het krijgt een openbare functie. Er zou bijvoorbeeld een vegetarisch dagcafé in kunnen komen, dat door de bewoners zelf wordt geëxploiteerd, of een kenniscentrum over vegetarisme. De toekomstige bewoners krijgen inspraak in de bestemming", zegt Blaak, "zodra de fase 'go' ingaat". Wat al vaststaat is dat het carrévormige complex een enorme binnentuin krijgt, waarin de bewoners hun eigen groenten en kruiden kunnen gaan verbouwen.

Het ontwerp is 'historiserend': het sluit aan bij het bestaande pand van rond 1900, en er zal duurzaam worden gebouwd, 'maar niet extreem', zegt Blaak. "Dus geen strobouw of zoiets. Er komt in elk geval goede isolatie en een duurzame energie-installatie. Het zwaartepunt ligt niet op duurzaamheid maar op comfort."

Uitgangspunt van het project is dat de bewoners van Het Deurvorst zelfstandig wonen. Afhankelijk van de individuele behoefte kunnen zij 'zorgarrangementen' krijgen, variërend van het leveren van vegetarische maaltijden of schoonmaak van het appartement tot 24-uurs verzorging.

Meer informatie is te vinden op www.hetdeurvorst.nl.

maandag 26 maart 2012

En het waterrad draait door.



Mooi weer, zon, licht.
We voelen de frisse ruimte om ons heen.
We verlangen naar eindeloos lopen,
in het ochtendgloren.
De ruimte om ons heen is geladen,
we voelen onszelf,
we zijn oubollig, tevreden.
Dadelijk een kat bekijken die gebeten is door een hond,
en waar de krammen er uitgesprongen zijn.
Kan het zo blijven zitten of moet er opnieuw gekramd worden?
Vanavond weer Borgen kijken, ja, zo is het leven,
en het is niet slecht,
en het waterrad draait eindeloos door.

(De foto van het waterrad is in de stad genomen waar vader Assad, de vorige dictator, een de meeste mensen van zijn carrière over de kling joeg.)

donderdag 22 maart 2012

Week 13: Douwe Tiemersma



Maart
maandag 26

Als je meegaat in de wereld van scheidingen, kom je in de wereld van leed. (Scheidingen betekent geconditioneerd zijn waardoor je een beperkt bestaan leidt zonder vrijheid, pas als je conditioneringen wegvallen komt er iets van vrijheid, vh)

Maart
dinsdag 27

Op het niveau van ik gaat absolute vrijheid ten koste van anderen. (Want jouw vrijheid gaat ten koste van anderen, pas als je innerlijke vrijheid vindt ben je echt vrij en gaat het ten koste van niemand, vh)

Maart
woensdag 28

Als er een notie is van absolute vrijheid is dat authentiek. (Dat aanvoelen dat er vrijheid bestaat, dat heeft bijna iedereen, en dat is waar, er is vrijheid, we zoeken het alleen op de verkeerde plaats en met de verkeerde methode, maar het gevoel dat we weten dat er zoiets is als vrijheid, is echt, vh)

Vanavond Satsang door Douwe Tiemersma, 20.00 uur, Fluwelensingel 53 in Gouda!!

Maart
donderdag 29

Het Ik Zelf sterft niet, alleen op het niveau van het ik gebeurt dat. (Het Zelf, Bewustzijn, de Openheid, de Leegte, is onsterfelijk, alleen het lichaam kan sterven, vh)

Maart
vrijdag 30

Het leven leeft zichzelf.(Je hoeft er niets voor te doen, er is niets te doen, het gebeurt gewoon, het leven leeft zichzelf, vh)

Maart/April
zaterdag/zondag
31/1

Je bent de hele natuur, de hele schepping. (Je bent alles wat er is, er is geen jij versus het andere, of de ander, dat noemen we non-dualiteit, dat noemen Advaita, geen twee, vh)

woensdag 14 maart 2012

Week 12: Douwe Tiemersma



Maart
zaterdag/zondag
17/18

Wees helder over je eigen situatie en je eigen motieven als je anderen wilt helpen. Als dat niet zo is moet je eens kijken hoe dat helpen de verkeerde richting uitgaat. Er moet geen ‘ik wil’ bij zijn.


Maart
maandag
19

Je kunt de omstandigheden nooit de schuld geven want het is echt een zaak van jezelf.

Maart
dinsdag
20

De grenzen van de dood
zijn niet absoluut.

Maart
woensdag
21

Je kunt je bewust worden van de sfeer waar geen scheiding zijn. Daar is geen tijd waar je aan onderworpen bent. Dat is te herkennen.

Maart
donderdag
22

Er is geen scheiding tussen jou en de anderen.
Er is non-dualiteit.

Maart
vrijdag
23

In het Zelf is geen tijd.


Maart
zaterdag/zondag
24/25

Je kunt je bewust worden van het Zijn. (Wees je bewust van de grote ruimte om je heen, probeer je bewust te blijven van die Openheid, vh)

zondag 11 maart 2012

Satsang met Douwe, Schiermonnikoog, 18 juni 2011



De eerste stap

Als je helder blijft, steeds opnieuw de dingen vaststelt en accepteert zoals ze zijn, leer je alles kennen wat je moet kennen. Je hoeft dus niets te doen, omdat je alleen intern en extern weerspiegelt. De verdere ontwikkeling gaat vanzelf verder door het weerspiegelen en accepteren. Je merkt dat deze ontwikkeling in de richting gaat van het oplossen van jezelf voor zover daarin nog zelfbeperkingen zitten. Het zijn zelfbeperkingen in het onbeperkte zelfzijn dat je altijd al bent. Blijf de juiste instelling houden, met de juiste helderheid en openheid. De condities vormen zich zodanig dat je leert kennen wat je nog moet leren kennen. Zo zet het proces van ontspanning en het loslaten van het beperkte zelfzijn zich door. In de helderheid laat je de mogelijkheden die er voortdurend zijn, niet zomaar langs je heengaan. Dat gebeurt wel, als je ergens in blijft zitten met beperkt bewustzijn. Dan laat je de mogelijkheden van het oplossen, van het loslaten, voorbij gaan. In de stilte van helderheid doemt er van alles op: het geluid van de regen, het geluid van de stilte, enzovoort. Alles werkt mee. Dat gaat vanzelf, als je maar open bent. In die openheid krijg je steeds weer de bevestiging dat dit klopt. Je ervaart dat je hier vertrouwen in kunt hebben en dat je niet alles op een persoonlijke ik-manier hoeft te regelen.

Dus de eerste stap op de spirituele weg is de inkeer naar het standpunt van de waarnemer: daar helder en ontspannen blijven kijken wat er gebeurt; verder niets. Het is heel eenvoudig. Wanneer je dat een paar keer gehoord en beoefend hebt, krijg je al gauw het idee dat je het wel weet. Ga bij jezelf na of je het voldoende weet. Is die verschuiving of die uitbreiding er inderdaad geweest, zodat je permanent het standpunt van de waarnemer hebt? Als daar je zwaartepunt blijvend gevestigd is, is dat uitstekend. Dan hoeven we hierover niet meer te praten. Maar het is een eerste stap. Nisargadatta zei de laatste jaren van zijn leven: ‘Daar praat ik niet meer over, dat hoort bij de kleuterschool (Kindergarten).’ Het is de eerste stap. Maar als die stap werkelijk bewust is genomen, dan kun je in die openheid blijven. Die eerste stap is heel bepalend en doorslaggevend. Maar die stap zal heel concreet moeten zijn. Die werkelijkheid van de grote inzichtsruimte zal even concreet en werkelijk moeten zijn als de materiële wereld in het alledaagse leven.

In die eerste fase heb je nog te maken met condities, met een vorm van een beperkt ik dat iets doet, dat iets kan doen. Daar moet je niet te snel aan voorbij gaan. Dat gebeurt wel bij de meeste mensen met belangstelling voor Advaita. Zij denken daar niets mee te maken te hebben want ‘je kunt immers niets doen’. Dat zeggen ze, terwijl ze duidelijk niet zijn gevestigd op het niveau van de waarnemer, laat staan dat er een verdere ontwikkeling is. Je zult moeten accepteren hoe je situatie is en hoeverre je nog iets kunt doen. Je zult bewust die afstand moeten afleggen naar de positie van de waarnemer.
Je moet dus heel eerlijk zijn tegenover jezelf. Er hoeft geen veroordeling te zijn wanneer iets niet helemaal open is. Je stelt het vast. Het is een mooi uitgangspunt om weer verder te kijken, om terug te keren naar de ruimere vorm van bewustzijn. Als de beperkte vormen nogal hardnekkig zijn, stel je dat elke keer vast. Als je die beperkingen steeds accepteert zoals ze blijkbaar zijn, merk je dat zij gaan oplossen. Dan kan, doordat er al een grotere ruimte is. In die ruimte kan alles oplossen. Maar elke beperking moet eerst wel herkend worden als iets wat zal moeten oplossen. Wanneer je iets verdringt of terzijde legt, zal zich dat vroeg of laat wreken.
Alles zal in de helderheid moeten komen, voordat er een definitieve verandering plaatsvindt. Iets lost alleen maar op als je dit eerst duidelijk vaststelt en dan accepteert. Pas wanneer je iets werkelijk accepteert, kun je het ook loslaten. Dat accepteren kan alleen vanuit een ruimere sfeer van jezelf. Als je het niet accepteert, dan houd je het op een afstand gespannen vast. Als je het accepteert, mag het zich letterlijk ont-wikkelen. Het brok energie waar spanning en beperktheid in zit mag zich ontwikkelen en dat betekent dat die energie de ruimte neemt. Als de energie de ruimte neemt, lost dat cluster op.

Ik vertel dit allemaal op een wijze waarop je het mentaal kunt begrijpen omdat het logisch is. Het gaat er dus niet om problemen op te lossen op het niveau van de problemen. Zo’n poging gaat eindeloos door. Ze lossen alleen op wanneer er een ruimere sfeer is waarin ze kunnen oplossen.

Er is ook een gevoelsmatige kant. Een accepterend bewustzijn zit vol liefde en vertrouwen. Als je het proces al vaker hebt ervaren, moet je dat ook maar bevestigen: ja, het is al een aantal keer zo geweest, dus ik kan er vertrouwen in hebben en het problematische accepteren. Maar trek er ook de consequenties uit: dit is duidelijk voor mij, ik heb die ervaringen gehad, laat het nu dan maar op de goede manier verder gaan. Ik kan terugkeren naar die problematische positie maar dat leidt alleen maar tot meer angst en lijden. Door het grotere vertrouwen ontstaat meer liefde, naar jezelf net zo goed als naar een ander. Op het niveau van de waarnemer spreek je van mededogen. Dat is geen medelijden van een ik-persoon die zelfmedelijden en ik-belangen heeft. Mededogen is van een hoger niveau. Herken maar dat het al aanwezig is in het je openen voor de problematische situatie. Het zijn dingen die misschien erg gevoelig liggen, maar je kunt die dingen er laten zijn in je ervaring. Van hieruit kan het verder gaan. Is dit duidelijk? Voordat je verder gaat naar non-dualiteit, moet je het lesje van de kleuterschool goed kennen.

De narcose van Douwe Tiemersma



Na de pijn en de waanzin is er een derde thematiek rond de operatie waarover het zinnig is iets te zeggen: de narcose.
Wat is narcose? Letterlijk betekent het woord: verstarring, verdoving. Vanuit een afstandelijk derde-persoonsstandpunt is er veel te zeggen over de biochemische processen waardoor de werking van een groot deel van het zenuwstelsel wordt stilgelegd. Het is “een net niet dodelijke vergiftiging van het … brein” (Schwaab, Wij zijn ons brein, p. 247).

In de eigen ervaring is het een zwart gat waarover niets anders te zeggen valt dan dat het niets met de condities van een ervaren wereld te maken heeft. Dat ‘zwarte gat’ is geen gelokaliseerde plek waar je omheen zou kunnen lopen. Nee, het gaat nu om het eerste-persoonsperspectief en daarin is het de sfeer die je ervaart als je daar in glijdt en daar in oplost. Alleen in de overgang is er een ‘kennen’ van. In die overgang kun je vaststellen dat de vormen en kwaliteiten wegvallen. De vormen van de wereld en van je lichaam vallen uiteen en vallen dan weg in een grote ruimte. Dat is de ruimte waarin nog de kwaliteiten zijn van ‘ik ben’ en ‘ik ben me bewust’, zonder scheidingen, zonder grenzen, zonder verdere invulling. Bij grote helderheid is er de vaststelling a) dat er deze helderheid, dit bewust-zijn is, b) dat de kwaliteiten oplossen in iets wat geen vorm en kwaliteit heeft en c) dat jezelf altijd al dit absolute, deze grondeloze openheid bent.

Zo is er ook een kennen van het omgekeerde proces, als je helder bent bij de ‘terugkeer’. Dan is er zomaar weer iets, en dit iets ontstaat zomaar uit het ‘grote niets’. Daarover is niets te zeggen en toch is er de vaststelling dat jezelf en de wereld die weer ontstaat daarin hun bron hebben. Je kent het van binnenuit als je eigen oorsprong en de oorsprong van alles wat bestaat. Het eerste wat er is, is de niet te beschrijven ruimte. Zij is niet te beschrijven, omdat ze leeg is, zonder vormen en kwaliteiten. Dan is er het besef dat zij gekend wordt en daarin zit al heel vaag ‘ik ben me bewust’ en ‘ik ben’, het principe van zijn en bewustzijn zonder vormen. Dat is het begin waarin de vorming van het eigen lichaam, van de wereld, van jezelf in de wereld doorgaat.

Het leven biedt voldoende gelegenheden het bovenstaande te leren kennen, bijvoorbeeld rond de slaap en in meditatie. Dat gebeurt ook, als je maar voldoende bewust blijft bij het verdwijnen van het persoonlijke en lichamelijke leven. Het is te hopen dat de lezer het zó in de eigen ervaring gaat herkennen dat de grote ruimte zonder centrum en de oorsprong als eigen zelf-werkelijkheid bewust en stabiel aanblijft. Dat is verlichting.

Advaita gedicht



Ik ben het leven,
ik ben het leven niet.
Hoe is het mogelijk!

Ik ben me zelf bewust als het zelf van het leven,
ik ben zelfbewust voorafgaande aan het leven:
een grondeloze non-dualiteit.

zaterdag 10 maart 2012

Douwe Tiemersma is terug 2



De satsang beginnen weer. Douwe Tiemersma is weer genoeg hersteld van zijn slokdarmkanker. Maak er gebruik van!

Fluwelensingel 53 in Gouda. 8 euro bijdrage in de kosten.

28 maart
20.00
Advaita-avond/ satsang

11 april
20.00
Advaita-avond/ satsang

vrijdag 9 maart 2012

Demystificatie


U.G. Krishnamurti demystificeerde de verlichting. De leegte, de stilte, de verlichting zo u wil, is eigenlijk niets. Het is je reliseren van iets. Op een bepaalde manier teleurstellend voor het ego. Wat er dan in de rebound iets groters van probeert te maken. Daarmee bewijzend dat het niet echt gerealiseerd is. Helder blijven, helder blijven! Hoe zit het met jezelf? Zegt mijn guru altijd.

zaterdag 3 maart 2012

Aan het einde van een leven.



Het is niet leuk, maar wel een 'fact of live'.
Een intakegesprek in een verzorgingshuis.
Zo'n gesloten verzorgingshuis.
Met een makkelijke code,
maar voor haar inwoners te moeilijk.
Het is niet leuk,
maar in de nabije toekomst zal het er toch van komen.
Lange vakantie worden uitgesteld,
er wordt overlegd met de familie,
er wordt getreurd en geweend.
Maar de Boeddha zei het al:
het leven is lijden.
En hij had het ook zeker over het verouderingsproces,
waar iedereen mee te maken krijgt.
Wees voorbereid.
En weet dat het lijden uiteindelijk overwinbaar is.